تشبيه ميرحسين به احمدی‌نژاد در روزنامه قاليباف، آفتاب

* امروز که روی ديگر سکه سياست‌های فربه‌سازی دولت در حال اجراست، صف‌ها به خيابان‌ها بازگشته‌اند و مهمترين بحث دولت هدفمند کردن يارانه‌ها است و تبليغ کاهش سطح مصرف؛ ميرحسين در اين شرايط اعلام خطر می‌کند، چرا؟

آفتاب: روزنامه «تهران امروز» نوشت: «بررسی نگاه و روش اجرايی و مديريتی ميرحسين موسوی و محمود احمدی‌نژاد شباهت بسياری ميان اين دو را آشکار می‌کند».

به گزارش سرويس سياسی آفتاب، روزنامه «تهران امروز»، که يکی از رسانه‌های نزديک به محمدباقر قاليباف، شهردار تهران به حساب می‌آيد، در شماره روز چهارشنبه، ۲۱ اسفندماه خود در مطلبی که با عنوان «دو روی يک سکه» و در صفحه اول اين روزنامه منتشر شد، ضمن بيان مطلب فوق، اعلام نامزدی ميرحسين موسوی در انتخابات دهمين دوره رياست‌جمهوری را به عنوان «يک گام رو به جلو، اما دو گام رو به عقب»، تعبير کرد.

اين روزنامه که از موسوی با عنوان «مرد سهميه‌بندی» نام برده در ادامه اين مطلب به ابراز ترديد در ثبات قدم ميرحسين موسوی برای ادامه راه پرداخته و افزوده است: «طبق اصل معروف "سيب در عالم سياست تا رسيدن به زمين چندين بار می‌چرخد"، از هم اکنون نمی‌توان رقابت او را تا روز رای گيری در صندوق‌های آرا قطعی فرض کرد».

نويسنده اين يادداشت سپس مسأله مهم‌تر از اعلام نامزدی ميرحسين را توجه به شرايطی دانسته که ميرحسين را به صحنه بازگردانده، و سپس با طرح چند پرسش اساسی، نخست‌وزير دوران جنگ را به چالش کشيده و پرسيده است: «سياستمدار گوشه‌گير دو دهه اخير ايران که در طول اين ۲۰ سال از حضور در انظار عمومی طفره رفته و تنها سه سخنرانی عمومی و رسانه‌ای است چرا در بيانيه انتخاباتی خود بی آنکه چراغ انتقادی در خانه سياه حوزه‌های پرچالش و نقاط اصلی مشکل‌زای کشور روشن کند، تنها به اعلام خطر بسنده می‌کند».

نويسنده با تأکيد بر اين نکته که «در اين سالها بسياری از چهره‌های ملی کشور آبروی خود را در معرض آماج تهمت‌ها و افتراهای جريان «تکتاز» گذاشتند، تا مانع از بسته شدن کامل چتر اخلاق‌گرايی از سر سياست باشند» موسوی را متهم می‌کند که "معين نکرده است که فاصله او با سياست‌های فعلی کشور کجاست".

تهران امروز، سپس چالش با موسوی را به اين موضوع می‌کشاند که "او درباره عملکرد خود در گذشته حرفی نمی‌زند" و پس از آن او را به اين متهم می‌کند که "در خلال حرفهای گفته و ناگفته‌اش اين نجوا به گوش می‌رسد که هنوز در پی ترميم رشد بدنه دولت است".

اين روزنامه با طرح اين پرسش از موسوی که "اقتصاد ايرانی و سياست ايران اکنون نيازمند کدام مطلوب در اين عرصه است"؟ مدعی شده که او "تنها با پيروی از احساس عمل کرده" و "از تغيير شرايطی که موجب ۲۰ سال کناره‌گيری‌اش از فضای سياسی شده بود سخن نگفته است".

نويسنده يادداشت با برشمردن "کارآمد نبودن مديريت در کشور، شفاف نبودن خواستن‌ها و نخواستن‌های سياستمداران، احساسی کردن فضای انتخابات، تحت تاثير قرار دادن حق انتخاب مردم و مصادره به مطلوب کردن نارضايتی‌های عمومی در هر دوره‌ای، در کنار کلی‌گويی «انتقاد به همه چيز»"، به عنوان "معضلات اساسی کشور" نتيجه گرفته است که «هر کانديدايی با هر مرام سياسی بايد روشن کند که در مزرعه ايران چه چيزی را می‌خواهد بکارد و چه علف‌هايی را بچيند».

يادداشت‌نويس تهران امروز با تشبيه وضعيت کشور در آستانه انتخابات به "مرحله برداشت" تأکيد کرده است که "نمی‌توان بی‌کشت بی‌داشت، برداشت خوبی کرد" و بر همين اساس نتيجه می‌گيرد که "اينجاست که برداشت بی‌کشت و بدون داشت، در واقع برداشتن دو قدم رو به عقب است".

تهران امروز در ادامه به پاسخ دادن به اين پرسش برآمده است که چرا بايد "حضور ميرحسين را گامی به عقب بدانيم".

نويسنده در ادامه با نام بردن از "ميرحسين" به عنوان "چهره نام آشنا و چپ‌گرای دهه ۶۰"، "سال‌هايی که مردم در صف‌ها به انتظار روغن، برنج، پنير، تخم مرغ، کره و حتی پودر رختشويی می‌نشستند"، می‌نويسد: «ميرحسين حتی با فرض پيروزی ناطق "که به عنوان جايگزين مناسب هاشمی به دنبال مقابله با «دولت فربه‌» و «صف‌ساز» بود" در سال ۷۶ هم به صحنه بازنگشت و خطاب به کسانی که در زير بار فشار تورم از سال‌های صف و کوپن ياد می‌کردند. بيانيه ناتوانی از حضور صادر کرد. چرا در آن ايام اعلام خطر نکرد"؟

تهران امروز، شرايط امروز جامعه را مشابه دوره نخست‌وزيری موسوی دانسته و با بيان اينکه "امروز که روی ديگر سکه سياست‌های فربه‌سازی دولت در حال اجراست، صف‌ها به خيابان‌ها بازگشته‌اند و مهمترين بحث دولت هدفمند کردن يارانه‌ها است و تبليغ کاهش سطح مصرف" می‌پرسد که "ميرحسين در اين شرايط اعلام خطر می‌کند، چرا"؟

يادداشت‌نويس روزنامه تهران امروز خود در مقام پاسخگويی برآمده و علت احتمالی را در اين می‌داند که "او شرايط فعلی کشور را بهتر از هر کسی در می‌يابد و باور دارد که شيوه مديريت او در شرايط مشابه منجر به پاسخ بهتری خواهد شد".

نويسنده در ادامه علت خم به ابرو نياوردن موسوی در دوره "سيطره راست‌گراها بر کشور و کنار گذاشتن آرمان و سياست‌های چپ‌گراها" را عدم قدرت او به رقابت با يک جناح دانسته و معتقد است که [موسوی] "اکنون با قدرت گرفتن «جريان تکتاز» شرايط رقابت را فراهم می‌بيند".

تهران امروز سپس با کنايه‌ای به ميرحسين موسوی يادداشت خود را اين‌گونه ادامه می‌دهد که «می‌توانيم از نخست‌وزير سابق بپرسيم که شرايط مورد انتقاد او چگونه حاصل شده است، جز با استراتژی "انتقاد از همه"»!

يادداشت نويس روزنامه تهران امروز با يادآوری فضای حاکم بر نهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوری در سال ۸۴ که منجر به انتخاب محمود احمدی‌نژاد شد، از آن فضا به عنوان "فضای مورد پسند ميرحسين" نام برده و پرسيده است "نتيجه [چنان فضايی] چه شده است؟ آن کسانی که وعده‌های رنگين دادند و سايه بر برنامه‌های کارشناسی برخی کانديداهای ديگر انداختند امروز در سفره مردم چه گذاشته‌اند که اکنون و بار ديگر اين روش تکرار شود"؟

نويسنده که معتقد است "بی‌شک راه خدمت به خلق هزينه کردن از آبرو، داشتن برنامه و شناختن نقاط مشکل‌زاست" به طور تلويحی نخست‌وزير دوران جنگ را به "نشستن در کنج عافيت" متهم کرده و در ادامه می‌‌نويسد: «[خدمت به خلق] قطعا از عهده مردانی برمی‌آيد که هيچ سالی را به کنج عافيت ننشته‌اند و به خصوص در اين چند سال اخير از نفع شخصی و حفظ حريم فردی خود به نفع جامعه گذاشته‌اند».

يادداشت‌نويس روزنامه تهران امروز، که معتقد است "اگر قرار بر اعلام خطر باشد بايد گفت که هم اکنون بزرگترين خطر احتمال سرعت گرفتن حرکت مديريت احساسی و سطحی‌نگر در عرصه‌های کلان اجرايی کشور است". يادداشت خود را اين‌گونه به پايان برده است که «شايد به واسطه همان نگاه احساسی است که ميرحسين وظيفه امروز را ناگزير از بازشناسی وظيفه آرمانخواهی از دل انديشه‌های بنيانگذار نظام اسلامی می‌داند، حال آنکه خلف صالح او هر روز به زبانی نو و انديشه‌ای فراگير آرمان‌های گذشته و حال نظام جمهوری اسلامی را بازگو کرده و «هل من ناصر» گويان به دنبال کسانی است که دل به اعتلای نام اسلام و ارتقا و پيشرفت کشور داده‌اند».

ذکر اين نکته ضروری است که نويسنده يادداشت که در ابتدا از اعلام کانديداتوری ميرحسين موسوی به عنوان «يک گام رو به جلو، و دو گام رو به عقب» ياد کرده، در ادامه يادداشت، در يک‌جا، اين رويداد را برداشتن «دو گام به عقب» و سپس در جای ديگر آن را برداشتن «يک گام رو به عقب» دانسته است و تا پايان يادداشت مشخص نمی‌شود که از نگاه اين روزنامه «گام به جلو»ی ميرحسين موسوی چه بوده است. به عبارت ديگر از نگاه تهران امروز، آمدن ميرحسين، تنها «سه گام به عقب» است!