مراسم ناتمام کارگران ایران، شکوفه آذر، سرمایه

در روز جهانی کارگر، درحالی که بیش از 20 خبر در خبرگزاری های دولتی ایران، به بازتاب اخبار تحصن ها و اعتصاب های کارگران و کشمکش کارگران با پلیس در کشورهای مختلف جهان پرداختند اما این اخبار روز کارگر در ایران، بازتاب چندانی نداشت. این درحالی است که روز کارگر برای کارگران ایرانی، روزی دشوار بود. به گزارش فعالان کارگری که روز 11 اردیبهشت به دعوت کمیته ها و اتحادیه کارگری ایران در پارک لاله، میدان آب نما گرد هم آمده بودند و قصد داشتند خواست های صنفی خود را اعلام کنند، با تجمع کنندگان برخورد شد و پس از دستگیری برخی از آنها، کارگران پراکنده شدند. علت ممانعت از برگزاری این مراسم، «نداشتن مجوز قانونی» اعلام شد.

شاهدان عینی جمعیت کارگران حاضر در این گردهمایی را چندین هزار نفر اعلام کرده اند که متشکل از کارگران، فعالان کارگری، دانشجویان و فعالان حوزه های مختلف اجتماعی و زنان بودند.

صفرزاده همسر علیرضا ثقفی، از اعضای کانون مدافعان حقوق کارگر و کانون نویسندگان ایران درباره گردهمایی آرام روز کارگر به «سرمایه» گفت: «در سال های پیش نیز در این روز که مانند روز جشن کارگران است مراسمی در پارک چیتگر و... با حضور اعضای خانواده کارگران برگزار می شد و همزمان درباره اهداف و برنامه صنفی خود گفت وگو می کردند. البته در مواردی این مراسم با تنش هایی نیز همراه بود.»

وی در مورد گردهمایی مسالمت آمیز روز گذشته به «سرمایه» گفت: «مسوولان این گردهمایی کارگری قصد داشتند تا در این گردهمایی، ضمن تاکید بر مطالبات صنفی خود، قطعنامه کارگران ایران را نیز قرائت کنند اما پیش از اینکه این گردهمایی شکل بگیرد، برخی از کارگران و دیگر حاضران دستگیر شدند که همسرم علیرضا ثقفی و پسرم محسن ثقفی هم جزء آنان بودند.»

او در مورد پیگیری این افراد پس از دستگیری گفت: « هم اکنون این افراد در کلانتری های مناطق مختلف تهران نگهداری می شوند.»

طبق اعلام شاهدان عینی برخی دیگر از افراد دستگیرشده عبارتند از: مریم محسنی، فاطمه شاه نظری، پروانه قاسمیان، طاها ولی زاده، پویا پشتاره، امیر یعقوب علی، کاوه مظفری، محمد اشرفی، سعید یوزی، بهروز خباز، جعفر عظیم زاده، محمد فرجی و رضا شهابی، مسعود لقمان، جلوه جواهری، نیکزاد زنگنه. همچنین بیتا طاهباز از فعالان کارگری با برشمردن مفاد قطعنامه کارگران ایران، خواست کارگران برای برگزاری تحصنی آرام در روز کارگر را خواستی حقوقی و قانونی دانست و گفت: «در صورتی که اجازه برگزاری این گردهمایی را می دادند، کارگران که همراه با خانواده های خود حضور داشتند، این گردهمایی مسالمت آمیز را پس از مدتی با آرامش ترک می کردند.»

مفاد 15گانه قطعنامه کارگران ایران عبارت است از: تامین امنیت شغلی برای همه کارگران و لغو قراردادهای موقت و سفید امضا و برچیده شدن فرم های جدید قرارداد کار؛ افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس نظرخواهی از کارگران از طریق نمایندگان واقعی و تشکل های مستقل کارگری؛ برپایی تشکل های مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، تجمع و آزادی بیان؛ پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران؛ توقف اخراج و بیکار سازی کارگران به هر بهانه ای؛ برابری حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی و محو کلیه قوانین تبعیض آمیز علیه آنان؛ برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه؛ حمایت از مطالبات معلمان به عنوان کارگران فکری، پرستاران و سایر اقشار زحمتکش جامعه؛ حمایت از کارگران فصلی و ساختمان؛ برقراری امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسانی برای کودکان کار؛ آزادی کلیه کارگران زندانی؛ پشتیبانی از جنبش های آزادی خواهانه و برابری؛ حمایت از حقوق کارگران افغانی در ایران؛ حمایت از اعتراضات و خواسته های کارگران در سراسر جهان؛ تعطیل رسمی اول مه (روز جهانی کارگر) و درج آن در تقویم رسمی کشور.

روز کارگر در جهان
همچنین اخبار منتشرشده در خبرگزاری های رسمی نشان می دهد که روز اول مه برای دیگر کارگران جهان نیز، روزی پرتنش بوده است. طبق این اخبار گردهمایی کارگران کشورهای آلمان، کوبا، سوئیس، یونان، اتریش، اسپانیا، ونزوئلا، مکزیک و ترکیه و چند کشور دیگر به خشونت میان کارگران و پلیس انجامید.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از برلین، در آلمان که اقتصاد آن یکی از شدیدترین رکودها را از زمان جنگ جهانی دوم تجربه می کند، پلیس برلین در مواجهه با جوانان تظاهرات کننده ای که در ساعات اولیه روز به آتش زدن خودروها مبادرت کرده بودند، 49تن را بازداشت کرد. در غرب آلمان نیز برپایی تظاهرات آرام در سراسر این کشور با حضور نیم میلیون تن منجر به خشونت شد. نیروهای امنیتی ترکیه نیز برای متفرق کردن معترضان در استانبول، از گاز اشک آور و ماشین های آبپاش استفاده کردند و در جریان تجمعات برگزارشده در این شهر، ده ها پلیس و معترض آسیب دیدند و یکصد جوان نیز بازداشت شدند. همچنین وقوع خشونت هایی نیز از یونان و شهر لینز اتریش گزارش شده است و وانر فیمن رهبر سوسیال دموکرات های این کشور در جمع یکصد هزار تن از هوادارانش در وین اعلام کرد با پیشنهادهای کارفرمایان در خصوص تحمیل عدم افزایش و ثابت نگه داشتن دستمزدها مخالفت خواهد کرد.

در شهر زوریخ سوئیس، معترضان اقدام به پرتاب سنگ، بطری و بمب های آتش زا به سمت پلیس کردند و نیروهای پلیس ضمن بازداشت بیش از 80تن، از گاز اشک آور و ماشین های آبپاش استفاده کرد. پلیس شهر مکزیکوسیتی با حدود 200معترضی که به رغم اعلام دولت و اتحادیه های کارگری مبنی بر تعلیق راهپیمایی ها و تجمعات درصدد راهپیمایی بودند، درگیر شد. در ونزوئلا پلیس با شلیک گلوله های پلاستیکی و استفاده از ماشین های آبپاش و گاز اشک آور، معترضانی را که در مرکز شهر کاراکاس تجمع کرده بودند، متفرق کرد. در فرانسه نیز رهبران هشت اتحادیه صنفی برای برپایی تظاهراتی گسترده در پاریس دست به دست هم دادند و از شرکت یک میلیون و 200هزار نفر در 300راهپیمایی برگزارشده در سراسر این کشور خبر دادند.

دولت اسپانیا که اخراج یک پنجم کارگران و کارمندان این کشور را در سال آینده میلادی پیش بینی کرده است باعث شد که در این روز ده ها هزار اسپانیایی در سراسر کشور از جمله بیش از 10هزار تن در مادرید تظاهرات کردند. رهبران اتحادیه های کارگری ایتالیا نیز به نشانه اعلام همبستگی با قربانیان و بازماندگان زمین لرزه ویرانگر ماه پیش در شهر لاکوئیلا که حدود 300 کشته به جا گذاشت، تجمع خود را در این شهر برگزار کردند.

از سوی دیگر، حدود 36هزار تن با برپایی تظاهرات در پارک یویوگی در توکیو ژاپن، افزایش مزایای رفاهی و کاهش هزینه های نظامی را خواستار شدند. هشت هزار کارگر و دانشجو در کره جنوبی تجمعاتی را برپا کردند و شهرهای مانیل، پنوم پن و تایپه نیز شاهد برگزاری راهپیمایی هایی به مناسبت روز جهانی کارگر بودند.

علاوه بر این، در روسیه نیز حدود 200معترض با تجمع در مسکو، بازگشت کمونیسم را خواستار شدند و در سنت پترزبورگ نیز حدود 120راست افراطی مسلح به چاقو و انواع دیگری از اسلحه سرد، بازداشت شدند.

در کوبا، رائول کاسترو رئیس جمهوری این کشور پیشاپیش جمعیتی 500هزار نفره، در راهپیمایی به مناسبت روز اول ماه مه شرکت کرد.

مورگان چانگیرای نخست وزیر دولت وحدت ملی زیمبابوه نیز در جمع هفت هزار نفر شرکت کننده در مراسمی به مناسبت روز کارگر، تحقق خواست اتحادیه های کارگری را در زمینه افزایش دستمزدها، ناممکن دانست. اتحادیه های کارگری زیمبابوه اعلام کرده اند که در صورت افزایش نیافتن اساسی حقوق ها، اعتصاب می کنند.