۱۸ تير انقلاب - وليعصر - هفت‌تير - کارگر، گزارش ديگری از اعتراضات ديروز

چند هزار نفر آمده بودند، اما نيروهای انتظامی، ضدشورش، گارد ويژه و لباس شخصی‌ها هم تقريبا به همان تعداد بودند.
به قصد انقلاب سوار شده بودم اما ۱۶ آذر پياده شدم، چون سر خيابان نيروهای امنيتی ايستاده بودند و خيلی از ماشين‌ها ترجيحشان اين بود که آن مسير را نروند. ساعت ۵/۴ بود. جمعيت پراکنده به سوی ميدان انقلاب می‌رفتند. دانشگاه به نظر سوت و کور می‌آمد اما ميدان کم‌کم شلوغ می‌شد. جمعيت مدام ميدان را دور می‌زدند و به رغم تلاش نيروهای امنيتی و لباس شخصی‌ها که با تحکم و گاه با باتوم سعی در راندن آن‌ها به خيابان‌های فرعی داشتند، سعی داشتند در ميدان بمانند. اما به هرحال عده‌ای به خيابان‌های فرعی رانده شدند، اين بار به ضرب و زور گاز اشک‌آور. به ندرت شعاری داده می‌شد. گاه الله و اکبر و يا اينکه ماموران را هو می‌کردند. مردم بيشتر حضور داشتند و راه می‌رفتند.

ماموران هم به بازی مردم تن داده بودند و اجازه‌ تجمع نمی‌دادند. تا ساعت ۵/۵ که توی ميدان بودم به جز يکی دو مورد، ضرب و شتمی صورت نگرفت. اما کسانی را دستگير کردند و عمدتا پسران جوان. دو نفر را ابتدای خيابان کارگر دستگير کرده و کنار مغازه‌ای نشانده بودند. از آن‌ها می‌خواستند پشت به خيابان و روبه ديوار بنشينند و آن‌ها حاضر به اين کار نبودند. آنقدر با باتوم آن‌ها را زدند تا بالاخره تسليم شدند و روبه ديوارنشستند. خيابان کارگر جنگ و گريز بود. گاز اشک آور به وفور زده شده بود و مردم به صورت دستجات کوچک آتش روشن کرده بودند. مغازه‌ها از همان ساعت ۵/۴ کم‌کم بستند و ساعت ۵/۵ تک و توک باز بودند. تجمات دوطرف خيابان کارگر تا فاطمی ادامه داشت. من از بلوار به طرف ميدان وليعصر رفتم. از توی شانزده آذر جماعت زيادی (شايد هزار نفر) دسته‌جمعی حرکت می‌کردند و با انگشت‌هايشان علامت پيروزی ساخته بودند. آن‌ها به طرف ماموران می‌آمدند. اما ماموران آن‌ها را پراکنده کردند. جنگ و گريز و درگيری تا ميدان وليعصر کشيده شد. ماموران همه جا با باتوم، گاز اشک‌آور و با موتورهای پرسروصدا مانور می‌دادند و مانع تجمع مردم می‌شدند. از ميدان وليعصر به هفت تير رفتم. آن‌جا خبری نبود. دوباره به طرف وليعصر بازگشتم. توی ميدان کارگر جوانی را از پشت يک موتور پايين کشيدند و حسابی او را کتک زدند. دست‌ وگردنش زخمی شده بود. شکمش را گرفته بود و فرياد درد می‌کشيد. ماموران می‌خواستند او را با خود ببرند. ما همه دور ماموران جمع شديم. بيشتر زن‌ها و دخترها. ماموران با زنان و دختران با ملاحظه بيشتری رفتار می‌کنند. مردان وبه ويژه پسران جوان را به راحتی کتک می‌زنند و يا می‌برند. توی ميدان حتی دختری جوان با يکی از ماموران درگير شد و او را هل داد و توی شکمش زد اما مامور او را کتک نزد و حتی دستگير نکرد (اين هم از خاصيت‌های يک رژيم مردسالار است!). خلاصه با پافشاری و اصرار و ريش‌سفيدی يکی دو تا پيرمرد توانستيم آن کارگر جوان را بدر ببريم. جماعت در تمام مسير از وليعصر تا انقلاب در رفت وآمد بود. ماشين‌ها بوق می‌زدند. مامورين به ماشين‌ها حمله می‌کردند و ديدم که شيشه پشت يک ماشين پيکان را روی سر مسافران خرد کردند. تک و توک ساندويچ‌فروشی‌ها باز بود. شاهد بودم که مامورين شيشه يکی از ساندويچ‌فروشی‌ها را شکستند و مشتری‌هايش را به زور باتوم بيرون کردند. اکثرشان زن و بچه بودند. توی بلوار مردم در حرکت بودند. عده‌ای می‌رفتند و عده‌ای می‌آمدند. آنان که رفته بودند باز می‌گشتند و آنان که بازگشته بودند راه آمده را دوباره و چندباره می‌رفتند. ماموران به بازی گرفته شده بودند. آن‌ها هم مدام به دنبال جمعيت می‌رفتند، مانع تجمع آن‌ها می‌شدند. سعی می‌کردند با شعار‌های دسته‌جمعی با رژه و کوبيدن باتوم‌ روی سپرهايشان مردم را بترسانند، اما مردم حق داشتند توی خيابان باشند، حکومت نظامی که نبود! اگر هم بود اعلام نکرده بودند! روی چمن‌های بلوار خانواده‌ای روی گازپيک‌نيکی‌اش چای دم می‌کرد و کمی بالاتر گروهی از لباس‌شخصی‌ها روی چمن‌ها ولو شده و خستگی در می‌کردند.