امان از يهود ستيزی، سعيد قاسمی‌نژاد، بامدادنيوز

گزارش روزنامه ديلی‌تلگراف بار ديگر جلوه هايی زشت از يکی از خصايصی که با کمال تاسف در جان و روح بخشی از هموطنان ما ريشه کرده است را به نمايش گذاشت: يهودستيزی ريشه کرده در عمق جان و روان بخشهايی از هموطنان ما را. ديلی‌تلگراف بر اساس سخنان مهدی خزعلی و نويسنده ديگری داستانی پرداخته درباره ريشه‌های يهودی احمدی نژاد.

اصل ماجرا بر سر اين است که نام فاميل احمدی نژاد سبورجيان بوده است و پس از مهاجرت خانواده‌اش از ارادان به تهران اين نام به احمدی نژاد تغيير يافته است و چنانکه جماعتی مدعيند سبورجيان فاميلی يهودی است. اصل ماجرا چنانکه ديگران به تفصيل و تحقيق توضيح داده‌اند از بن غلط است. سبور واژه‌ای محلی است که اگر چه به ريسندگی و بافندگی مربوط است اما ربطی به زبان عبری و شال يهودی ندارد. همين يافته‌ها و بافته‌ها اما در فضای مجازی و در فضای واقعی بهانه‌ای شد برای فوران شديد دگر باره بحث‌های يهودستيزانه بخشی از هموطنان که البته چنان که به نظر می رسد مدافع دموکراسی و حقوق بشر هم هستند.

گويا حتی احمدی نژاد هم، گماشته صهيونيسم بين‌الملل است و صهيونيسم هم امروز روز نه تنها در ايران-که از اين نظر برادران يهودستيز مشکل سياسی و حقوقی ندارند- که در ممالک راقيه هم، اسم رمز يهودستيزی است؛ اگر هولوکاست برای اروپاييان مايه شرم و سرافکندگی و البته دردسر حقوقی است می توان پشت‌پرده مخالفت با صهيونيسم هر چه دل تنگ آدمی می‌خواهد نثار قوم يهود کرد.

از ياد نبرده‌ايم هر از گاهی اين ور و آن ور مدارکی منتشر شده اند و می شوند که مدعی اند هيتلر نيز خود تباری يهودی داشته است. مسئله ساده است هر چه نکبت هست زير سر قوم يهود است. حتی جنگ خانمان‌سوز جهانی و يهودستيزی و يهودکشی هيتلر نيز بخشی از نقشه صهيونيسم بين الملل برای اشغال فلسطين بوده است. داستانی که درباره احمدی نژاد کسانی به دنبال تکرار آن هستند نيز تکرار دگرباره همين تز مهوع است. کسانی مدعی بودند که کشتار ميدان ژاله کار سربازان اسرائيلی بوده است؛ اينک آن رژيم پيشين که سياست خارجی‌اش بر فلسطين محوری و يهودستيزی مبتنی نبود از بين رفته است و رژيمی بر سر کار است که اتفاقا فلسطين محور و يهودستيز است و دشمنان يهوديان را هر جا که باشند و از هر و دين و مرامی حلوا حلوا می کند. جالب است در همين حکومتی که رئيس جمهورش خواهان محو اسرائيل می شود ـو قاعدتا منظور از محو اسرائيل محو خاک و زمين نيست بلکه محو ساکنانش است- و هولوکاست را افسانه می خواند زعمای قوم مدعی‌اند که هر چه تباهی است زير سر يهودی‌هاست. يکی به زبان بی زبانی و با هزار رمز و ايما و با اشاره به سخن مشايی مبنی بر دوستی با مردم اسرائيل -که گويا کفر مسلم است- همدستی دولت احمدی نژاد با صهيونيست‌ها برای تخفيف موقعيت ايران اسلامی به نفع صهيونيست های غاصب را مسلم می داند و آن ديگری مستقيما می رود سر اصل مطلب و احمدی نژاد را يهودی می نامد. تز همان تز است؛ هر چه تباهی است زير سر يهودی‌هاست.

جنون يهودستيزی تا آنجا اوج می گيرد که بر سر شعار نه غزه نه لبنان، مارکسيستی دو آتشه با اشاره به ماجرای فروش سلاح از جانب اسرائيل به ايران در جنگ هشت ساله، خواهان بررسی روابط پنهان جمهوری اسلامی و اسرائيل شده و به ايما و اشاره تمام تباهی‌های سی ساله جمهوری اسلامی ـاز جمله چپ کشی ـ را بيخ ريش اسرائيل می بندد و به نقد شعار انحرافی نه غزه نه لبنان می پردازد. مسئله همچنان همان است هر چه تباهی است زير سر يهوديها و پروتکل پدران صهيون است. ما به حق از احمدی‌نژاد به خاطر دروغگوييهايش و جنايتهايش بيزاريم. تلاش عده ای برای سوق دادن نفرت از احمدی نژاد، که نفرت از بنيادگرايی اسلامی است به نفرت از يهوديان چه دليلی دارد؟ همين ماجرا درباره يازده سپتامبر هم تکرار شده است. قوم بربر خونخواره‌ای چندهزار نفر را دود کرده و به هوا فرستاده‌اند عده ای اما گريبان يهوديان را رها نمی کنند که نخير يازده سپتامبر نيز کار شما بود.

صرفنظر از اينکه يهودستيزی خصيصه ای مذموم و ناپسند است همچون ديگر انواع نژاد پرستی، يهودستيزی و فلسطين محوری کدام بخش از منافع ملی ما را تامين کرده و می کند؟ در همان جنگ ايران با عراق که ما از سی و چند کشور اسير گرفتيم آن اسرا مربوط به کدام کشورها بودند؟ در همين پنجاه سال اخير درگيريهای ما با کدام کشورها و اقوام بوده است و دوستيهامان با کدام؟ به تاريخ چند هزار ساله بهتر است اشاره ای نکنيم. براستی آيا امکان دارد روزی دوباره ما بتوانيم اين يهودستيزی را که از سه مجرا آبياری شده است ـتاريخ اسلام و درگيريهای مسلمين صدر اسلام با يهوديان مدينه و اطراف، فاشيسم فرانسوی و آلمانی که هديه نسل اول دانشجويان اعزامی به اروپا بود و کمونيسم روسی که عميقا آميخته با نفرت روسها از قوم يهود بوده است- از روح و جانمان بزداييم و سياست خارجی‌مان را بر اساس منافع ملی‌مان به پيش بريم؟