کهريزک و تلاش مهدی محموديان، تقديم به قربانيان بی نام و نشان کهريزک، تقی رحمانی

بی گمان زودتر از همه مهدی محموديان کهريزک را افشا کرد. بازداشتگاهی که به تعبير بعضی از مقامات انتظامی و قضايی جايی سخت برای متهمانی خاص در نظر گرفته شده بود. محموديان با معيارهای شرعی، مذهبی و قانونی اين نوع رفتارها را افشا کرد. وی به دليل فعاليت در انجمن دفاع از زندانيان، نهادی که امروز دفترش پلمپ شده است، از وقايع کهريزک اطلاع يافت. او همچون دردمندی بر آشفت؛ انتقام گيری نکرد ولی افشاگری کرد. افشاگری وی بعد از حوادث پس از انتخابات بيشتر بروز و نمود يافت. اما هنر زيبای اين فعال حقوق بشری که عضو حزب مشارکت می باشد به اين خاطر ارزشمندتر است که وی انسان ها را به سياسی و غيرسياسی تقسيم نکرد بلکه از حقوق انسان ايرانی دفاع کرد. وی بدی حتی در حق مجرمان را نمی پسنديد چه برسد بدی در حق متهمان کهريزک. داستان تلخی دارد. از زمانی که اين بازداشتگاه فعال شد هر آن چه در آن رخ داد ناگوار و تلخ است. محموديان سال پيش درباره کهريزک با اشک و آه با همگان سخن می گفت. چون او ناله فرزندان و مادران بازداشتی های کهريزک را شنيده بود و بعد با تحقيق شخصی آن را محک زده بود. او آن چه را که درباره کهريزک گفت دقيق بود.

دليری و صبوری محموديان ما را به ياد اعتراض بازرگان در مورد نحوه برخورد با ژنرال ها و هويدا، نخست وزير پهلوی می اندازد که تقاضا داشت با آنان رفتار شرعی قانونی انجام بگيرد. محموديان را بايد افشاگر کهريزک ناميد. اما افشاگری که برای حفظ کرامت انسانی تلاش می کند به فکر انتقام نيست. محموديان اين تيزبينی را داشت که سال های قبل بگويد که اين برخورد با متهمان ويژه زمينه برخورد با متهمان سياسی را فراهم می کند.

محموديان اين جوان پرشور اما صبور، دقيق و اصلاح طلب مدتی در بند ۲۰۹ زندان اوين است. بی گمان حق او زندان ماندن نيست. اگر چه تا زمانی که عاملان حوادث بازداشتگاه کهريزک محاکمه علنی نشوند امثال محموديان بايد زير فشار باشند. چه در زندان و چه در بيرون زندان.

محموديان را بايد يک کارشناس تجربی کهريزک دانست که تلاش کرد حتی با مقامات مسوول در مورد پايان دادن به وضعيت بازداشت همکاری انسانی و حقوق بشری داشته باشد. با اين وصف اين وظيفه همه ما به خصوص اعضای جامعه مدنی و طرفداران حقوق بشر است که کار بزرگ محموديان را ارج بنهيم.

جای مهدی محموديان زندان نيست. بايد او را تشويق کرد و ارج نهاد تا در راستای مرام سياسی و فعاليت های حقوق بشری همچنان فعال بماند و ديگران به راه او بروند.

تقی رحمانی
۲۷/۷/۸۸