قطعنامه پايانی "جمعی از فعالان جنبش زنان در گردهمايی سبز به مناسبت ۸ مارس" با حضور زهرا رهنورد (همراه با عکس)، مدرسه فمينيستی

مدرسه فمينيستی: بعد از ظهر شانزدهم اسفند ۱۳۸۸ تهران پايتخت ايران شاهد برگزاری مراسمی صميمانه با حضور: زهرا رهنورد، مينو مرتاضی، شهلا لاهيجی، فاطمه راکعی، نوشين احمدی خراسانی، منصوره شجاعی، فرزانه طاهری، نسرين ستوده، فريده ماشينی، فاطمه گوارايی، شهلا فروزان فر، پرستو سرمدی، مرضيه آذرافزا، و تعدادی ديگر از فعالان جنبش زنان و خانواده های زندانيان وقايع اخير به مناسبت فرا رسيدن «روز جهانی زن»، برگزار شد.

هرسال با نزديک شدن ايام خجسته روز جهانی زن، حال و هوای گروهها و سازمانهای زنانه در ايران طراوت خاصی می گيرد و از چندين روز پيش از مراسم سالروز تا چند روز پس از آن، ديدارها، تصميم گيريها، برنامه ريزيها و جنب و جوش برگزاری اين روز، پنهان و آشکار حکايت از حضور هميشه و ماندگار زنان در هر شرايطی و اتفاقا بيشتر درشرايط سخت و پرفشار است. گواه اين حضور پويا ، برگزاری مراسم اين روز در موقعيت های بحرانی سال های گذشته و نيز شرايط سخت چهارسال گذشته است.

امسال نيز عليرغم فشارها و محدوديت های بسيار برای ناديده گرفته شدن اين روز، اما برنامه ها و مراسم گروه های مختلف با کمی و کاستی و پيدا و پنهان درحال برگزاری است. از جمله اين مراسم، برگزاری همايشی تحت عنوان «گردهمايی سبز فعالان جنبش زنان ايران» بود.

برگزاری مراسم ويژه روز جهانی زن درکنار زنان تاثيرگذار در سياست گذاری جنبش سبز ، بارقه ای از اميد در دل فعالان جنبش زنان درحفظ حقوق و هويت مستقل خويش در ادامه راه اين جنبش به وجود آورد.

اين مراسم که به علت محدوديت های موجود نتوانست تعداد زيادی از زنان را گردهم آورد با حضور جمعی از کنشگران حقوق برابر و فعالان جنبش زنان و خانواده های زندانيان جريان های اخير برگزار شد. از جمله می توان به حضور نمايندگانی از گروه های مختلف از جمله مادران صلح، زنان نوانديش دينی ، زنان جبهه مشارکت، تعدادی از افراد کميته همبستگی زنان عليه خشونت های اجتماعی ، مدرسه فمينيستی ، کانون زنان ايرانی، زنان ملی و مذهبی، زنان کميته پيگيری وضعيت زندانيان، برخی از وکلای دادگستری، و... اشاره کرد.

همراهی و همپايی زنان از طيف های مختلف فکری و سياسی در جنبش زنان، رابطه متقابل اين جنبش با جنبش سبز، و تاکيد بر مطالبات و خواسته های مستقل زنان در ادامه راه مشترک اين دو جنبش، و بويژه تاکيد و بيان مجدد مطالبات زنان به مناسبت اين روز جهانی، از مواردی بود که از سوی شرکت کنندگان مطرح و به بحث گذاشته شد.

اولين سخنران «مينو مرتاضی» بود که خود از گردانندگان و بانيان اين مراسم بود. سخنرانان ديگر ، مرضيه آذرافزا از اعضای کميسيون زنان حزب مشارکت ، فاطمه گوارايی از زنان ملی مذهبی ، شهلا لاهيجی از کميته همبستگی زنان عليه خشونت های اجتماعی ، فاطمه راکعی از حزب نو انديشان زنان مسلمان، فريده ماشينی دبير کميسيون زنان حزب مشارکت، به نقش زنان در جنبش سبز و به نقش سازنده زنان زندانی در فرهنگ سازی در زندان و گاه ميان زندانيان غيرسياسی اشاره کرد. و از تلاش های آذرمنصوری در زندان نقل کرد. همچنين شهلا فروزان فر از مادران صلح ، پرستو سرمدی همسر حسين نوری نژاد زندانی سياسی ، نسرين ستوده وکيل دادگستری و فعال جنبش زنان ، منصوره شجاعی از اعضای مدرسه فمينيستی، از جمله ديگر سخنرانان همايش روز جهانی زن بودند.

در پايان منصوره شجاعی از اعضای مدرسه فمينيستی زنان، با ياد آوری تلاش های پيش کسوتان جنبش زنان در دو دهه اخير در برپايی مراسم و مباحث خاص زنان از جمله: مهرانگيز کار ، شيرين عبادی ، شهلا لاهيجی، سيمين بهبهانی، و با نام بردن از يکايک زنان زندانی، ياد و خاطره همه آنان را گرامی داشت. منصوره شجاعی ضمن بيان اين نکته که جنبش زنان چه به لحاظ رويکرد و چه به لحاظ روش، بيشترين نقش را در بسترسازی جنبش سبز داشته است به همصدايی و همنوايی جنبش های اجتماعی در پيش بُرد جنبش سبز اشاره کرد. در پايان ، بيانيه ای که پيش نويس آن تهيه شده بود توسط وی قرائت شد و مفاد آن به بحث گذاشته شد و پس از تصويب نهايی حاضرين در جلسه، به عنوان بيانيه نهايی اين روز تدوين شد. اين بيانيه با طرح و پيگيری مطالبات زنان ۷ خواسته را مطرح کرده بود که متن کامل آن را در زير می خوانيد:

قطعنامه جمعی از فعالان جنبش زنان در گردهمايی سبز به مناسبت ۸ مارس

برای رفع تبعيض و خشونت و برقراری دموکراسی همچنان قدم برخواهيم داشت
۸ مارس، روز جهانی زن، يادآور اعتراضات همبسته زنان در سراسر جهان است. زنان در جای جای اين کره خاکی همواره تلاش کرده اند تا با توجه به شرايط زمانی و مکانی زندگی اجتماعی خود، از فرصت اين روز برای اعلام خواسته ها و مطالبات شان بهره ببرند و زنان ايرانی نيز در طول تاريخ معاصر ايران در جای جای سرزمين مان، همت خود را به کار برده اند تا در اين روز، صدا و خواسته های خود را در جامعه گسترده سازند.

اما امسال ما زنان ايرانی، روز جهانی زن را در زمانه ای برگزار می کنيم که جنبشی زنده و پويا برای احقاق «حق انتخاب شهروندی » و «آزادی های مدنی» در جريان است، جنبشی که اگر نگوييم بخش پيشتاز آن را زنان تشکيل می دهند اما به جرات می توانيم بگوييم زنان سهمی مساوی و برابر در آن دارند و بار مسئوليت تحقق خواسته های اين جنبش را به تساوی بر دوش گرفته اند و در راه آن از پرداخت هزينه هايی چون ضرب و شتم، حبس و زندان، محروميت از کار و تحصيل و ممنوعيت از خروج، محروميت از انواع حقوق مدنی و حتا مرگ و شهادت ابايی نداشته اند. هرچند زنان ايرانی همواره در تحولات اجتماعی برای رسيدن به عدالت، آزادی و توسعه در يکصدساله تاريخ ايران (همچون انقلاب مشروطه، جنبش تنباکو ، ملی شدن صنعتی نفت، انقلاب ۵۷، جنگ و جنبش های گوناگون اجتماعی سی ساله اخير) همپای مردان نقش داشته اند، اما اين بار زنان، آگاهانه تر و پيگيرانه تر از گذشته حضور يافته اند و با آگاهی جنسيتی در اين جنبش نقشی تاثيرگذار و فعال بازی کردند.

به ويژه تجربيات گروه های مختلف زنان برای مبارزه با بی عدالتی و تبعيض در طول يک دهه اخير در قالب هم انديشی ها، همگرايی ها، کمپين ها، همبستگی ها و ائتلاف های گوناگون، همه و همه حامل تجارب ناب و ارزنذه ای بود که آگاهانه و مسئولانه توسط زنان به جنبش سبز انتقال يافت. زنان نشان دادند که فارغ از تفاوت های قومی، نژادی، مذهبی و طبقاتی می توان در جهت مطالبه ای مشترک، حرکت کرد و برای حل معضلات اجتماعی و بويژه عبور از بحران های سياسی، از طريق گفتگو راه حل های مناسب و هوشمندانه ای پيدا کرد. همين تجربيات بود که نشان داد تنها با پايبندی و تعهد به اصل «پرهيز از خشونت» و صبر و مقاومت و پايداری برای رسيدن به خواسته های مدنی خود، می توان به تغيير اميد بست و و بخشاَ همين تجربيات مدنی و تجربيات مشابه بود که جنبش سبز را تا امروز از واکنش های خشونت آميز و تقابلی مصون داشته است. همسو با اين تلاش ها و مبارزات تاريخی است که زنان ايرانی انتظار دارند مطالبات آنها نيز نه لزوما به عنوان خواسته های گروهی خاص بلکه به عنوان يک خواست عمومی به منظور پيشبرد و اعتلای جامعه به سمت دموکراسی و پيشرفت تلقی گردد.

از اين رو ما فعالان جنبش زنان امروز به مناسبت «روز جهانی زن» ، مطالباتی را که طی سال ها از سوی زنان مطرح شده، بار ديگر اعلام می کنيم:
۱– رفع تبعيض عليه زنان در کليه قوانين مدنی از جمله قانون خانواده، قوانين کيفری و...
۲ _ الحاق ايران به کنوانسيون رفع هرگونه تبعيض عليه زنان
۳ _ تعبيه راهکارهای قانونی، اجتماعی و سياسی برای کاهش خشونت های خانوادگی، قانونی، اجتماعی، سياسی در جامعه
۴_ ايجاد فرصت های برابر در کليه حوزه های سياسی و اداری و مديريتی برای زنان
۵ - رفع کليه تفکيک های آمرانه جنسيتی از جمله سهميه بندی و تفکيک جنسيتی در دانشگاه ها، فضاهای عمومی و...
۶_ آزادی برای فعاليت های مسالمت آميز زنان در جهت احقاق حقوق شان
۷ - آزادی زندانيان سياسی و عقيدتی از جمله کليه زنان زندانی و رفع اتهامات از آنان.

ما در آستانه ۸ مارس، به بانگ بلند اعلام می کنيم که در کنار مردم و کنشگران جنبش سبز خواهيم بود اما همچنان مصرانه برای تحقق خواسته ها و مطالبات مستقل مان نيز تلاش خواهيم کرد و تا تحقق کامل آنها، لحظه ای از پای نمی نشينيم، زيرا که «ما بی شماريم.»

جمعی از فعالان جنبش زنان در ايران