بيستمين سالگرد پذيرش قطعنامه ۵۹۸، بی بی سی

در حاليکه ۲۰ سال از زمان پذيرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنيت سازمان ملل متحد توسط ايران برای پايان دادن به جنگ هشت ساله بين ايران و عراق می گذرد، به نظر می رسد که موضوع بررسی پرونده هسته ای ايران توسط کشورهای پنج به علاوه يک در کنار بسته مشوق های اين گروه، بار ديگر اين کشور را در آستانه يک تصميم تاريخی قرار داده است.

در طی هشت سال جنگ بين ايران و عراق، بيانيه ها و قطعنامه های گوناگونی برای پايان دادن به درگيری های خونين بين دو کشور در مجامع و نهادهای بين المللی از جمله شورای امنيت سازمان ملل به تصويب رسيد.

قطنامه ۵۹۸ اين شورا که در ۲۹ تيرماه سال ۱۳۶۶ به اتفاق آراء به تصويب رسيد، از دو کشور درگير می خواست با پايان دادن به درگيری ها و عقب نشينی تا مرزهای پذيرفته شده بين المللی، به تبادل اسرای جنگی خود بپردازند. اما با توجه به اينکه ايران در زمان تصويب اين قطعنامه از برتری نسبی در جبهه های جنگ برخوردار بود، و در عين حال مقامات ايرانی از مشخص نکردن مقصر در متن قطعنامه ناراضی بودند، در نهايت ايران از پذيرش قطعنامه ۵۹۸ در آن سال سر باز زد.

اما تغيير در موضع برتر ايران با شدت گرفتن استراتژی تهاجمی عراق در سال آخر جنگ، موجب شد که سرانجام يک سال پس از تصويب قطعنامه ۵۹۸، آيت الله خمينی با نوشتن نامه ای خطاب به مردم ايران، تصميم خود برای پذيرش قطعنامه را به نوشيدن "جام زهر" تشبيه کند.

بعضی معتقدند که پس از گذشت ۲۰ سال از پذيرش اين قطعنامه و در شرايطی که قرار است شنبه هفته آينده سعيد جليلی، مذاکره کننده ارشد هسته ای ايران با نمايندگان گروه پنج به علاوه يک بر سر ميز مذاکره بنشيند تا پاسخ رسمی ايران را به مشوق های اين گروه برای پايان دادن به مناقشه هسته ای ايران اعلام کند، به نظر می رسد تبعات پذيرش يا عدم پذيرش اين مشوق ها می تواند ايران را در شرايطی خطير نظير سال ۱۳۶۷ قرار دهد.