نفیسه آزاد را فورا" آزاد کنید، پرویز داورپناه

حدود یکسال و نیم از فعالیت های كمپين (کارزار) يك ميليون امضا می گذرد. بازداشت نفیسه آزاد و همراهانش، دیروز جمعه ۱۱ بهمن ماه، در حالی که به روال برنامه ی کار گروهی شان برای جمع آوری امضا به منطقه کوهستانی توچال تهران رفته بود، موجب خشم و ناراحتی دوستان و یارانش را فراهم کرده است.
با وجود مسالمت‌آميز بودن گفتگوي چهره به چهره فعالان کمپین با افراد جامعه و جمع آوری امضا و قانوني بودن چنين تلاشي و نيز تاكيد چندين باره حقوق‌دانان بر اين امر، همچنان برخوردهاي غير رسمي و غير قانوني و فشارها و برخوردهای حکومتی بر اعضاي این كمپين روز به روز بيشتر مشاهده مي‌شود.
نفیسه آزاد يكي از زنان فعال کارزار است که از اولين روزها خالصانه و صميمانه و بدون ادعا در خدمت اين جنبش بوده است و تمام وقت آزاد و زندگي و هستي خود را در اين راه گذاشته و با سفر به خرم آباد و اصفهان در تشکیل کارگاهها دراین شهرستانها با موفقیت رو برو بوده است. امید است، نفیسه آزاد فورا آزاد شده و مبارزات حق طلبانه و برابري خواهانه زنان تداوم يابد.
جدا از بازداشت افراد حین جمع آوری امضا که شرح چگونگی این بازداشت ها و برخوردهای غیرقانونی به تفصیل در خبرها و نوشته ها آمده است، برخوردهای دیگر نیز کم نبوده است. از جمله، هجوم پليس به كارگاه آموزشي تشكيل شده در خرم آباد، كه با اعمال خشونت و دستگيري همه افراد همراه بود. همچنین تهديدها و احضارهاي مکرر تلفني فعالان كمپين و تهديد‌ آنها در شهرستانها.

علاوه بر آن، حضور ماموران در منازل شخصي و كارگاه ها به برخوردهاي قبلي اضافه شده است. اين فشارها به صورت غير رسمي و غير قانوني انجام می گیرد، و با كنترل تلفن‌ها و ايميل‌هاي شخصي و يافتن مكان و زمان دقيق كارگاهها و یورش به جلساتي كه كاملا مسالمت آميز و در منازل شخصي برگذار مي‌شود، حوزه خصوصي اعضاي كمپين را مورد تفتيش قرار داده و ناقض حقوق شهروندي آنان شده اند.
بازداشت فعالان کمپین در روز روشن در کوچه و خیابان بخاطر جمع آوری امضا و گفتگوی مسالمت آمیز از نابرابري‌ها، و سپس تعيين قرار وثيقه سنگين ۱۰۰ ميليون توماني برای این جرم سنگین!، دلیل اصلی تشويش اذهان عمومی و خشم و ناراحتی ايرانیان آزاده است.
اضطراب شاعر بزرگ ایران، سیمین بهبهانی پس از دریافت جایزه سیمون دوبووار به کمپین یک میلیون امضا، در بازگشت از پاریس قابل توجه است:
"من دو برابر شما خوشحال بودم. یکی برای این که این جایزه نصیب شما شده و خوشحالی از این که من خوش قدم بودم و توانستم بی دردسر بروم و برگردم و این جایزه را برایتان بیاورم. پیش از سفر کمی دل شوره داشتم برای این که هر کسی که با این نیت قصد خروج از کشور را داشت برایش دردسر تراشیدند اما خوشبختانه خدا کمک کرد که بی دردسر بروم و برگردم. امیدوارم قدر این جایزه را بدانید و حفظ اش کنید و در کمال اتحاد و با احترام به نظر اکثریت در راه دوستی بیشتر پیش قدم باشید."
او گفت: "در ظرف مدت کوتاهی که من آنجا بودم در همه ی مصاحبه ها توضیح دادم که تنها زنان نیستند که امضا جمع می کنند، دانشجویان اعم از دختر و پسر و مردان و زنان در کنار هم هستند و در هر یک از مصاحبه ها یادآور شدم که این کار با آزادی عمل توام نبوده است و گاه توهین و گاه ضرب و شتم و گاه زندان در پی داشته است. همه آنها از این مسائل مطلع بودند. با این که جایزه در سطح نوبل نبود اما تبلیغی که برای آن شد کمتر از نوبل نبوده است."
سیمین بهبهانی با ابراز خرسندی از این که تلاش های جنبش زنان در حال به ثمر رسیدن است خطاب به حاضران گفت:
"من مثل مادری هستم که بچه هایم بزرگ شده اند و دارم تماشایشان می کنم که هر کدام برای خود شهریاری شده اند. این کار می تواند نسل به نسل ادامه پیدا کند. ما معارضینی هم داریم که اگر زمان کمپین طول بکشد ممکن است بگویند دیدید که مردم توجه ندارند و این خواست آن ها نیست. شاید فرصت این چنین که این تعداد از اعضای کمپین را یک جا ببینم تکرار نشود. می خواهم دلشوره ها و فکر های خود را به شما انتقال بدهم بدون این که بخواهم اعمال نظر کنم. تصمیم نهایی را خودتان باید بگیرید."
با وجود تاكيد مكرر مسئولان قضايي و اجرايي بر غير قانوني نبودن مطالبات كمپين، و اجازه مسافرت به سیمین بهبهانی برای دریافت جایزه سیمون دوبووار به پاریس، همواره جاي اين سوال باقي مي‌ماند كه:
طبق كدام قانون و به دستور چه مقامی حكم بازداشت ها و برخوردها و فشارهايي از اين دست بر نفیسه آزاد و فعالان دیگر زنان و اعضاي كمپين يك ميليون امضا وارد مي‌ شود و احساس كلي نا امني را با نام "امنيت" بر آنان تحميل مي‌كند!؟
تلاش، فداکاری و از خودگذشتگی نفیسه آزاد و فعالان کمپین است که راه را برای افق های روشن تر که فقط با تغییر در وضع موجود اتفاق می افتد باز می کند.
صد سال است که زنان ایرانی برای برابری حقوق خود و تغییر روابط مردسالارانه، تلاش مسالمت آمیز می کنند. اما براستی مسئولان کشور را چه می شود که ناگهان دست بکار می شوند و با بازداشت و زندانی کردن زنان و دختران ایرانی تصور می کنند از شر هر نوع تغییر و تحولی خود را آسوده کرده اند.
مسئولان اجرایی و قضایی جمهوری اسلامی باید بدانند که با بازداشت نفیسه ها مشکلی از مشکلات عدیده زنان حل نخواهد شد. و بهتر است دست از فشار بیشتر به زنان بردارند و نفیسه آزاد و دیگر فعالان زنان را فورا آزاد کنند و به درک منطق تغییرات فرهنگی و اجتماعی زنان اهتمام ورزیده و بدانند که مبارزه صلح آمیز زنان تا پیروزی آنان ادامه خواهد داشت.

دکتر پرویز داورپناه