بيانيه خانواده‌های زندانيان سياسی: ششم آبان تجمع خواهيم کرد!

بسم رب المظلومين

بيش از چهارماه از اسارت فرزندان مظلوم اين ديار می گذرد. عزيزان ما در بازداشتگاه های وزارت اطلاعات دولت بعد از نهم و يا دربند سپاه هستند که به دستور شورايعالی امنيت ملی که رئيس آن احمدی نژاد است که خود طرف مناقشه اصلاح طلبان می باشد. در اين چهارماه کوشش کرده اند با پرونده سازی و اتهام زدن و اخذ اعترافات به روش استالينی به عمل خود وجهه قضايی بدهند. اغلب کسانی که در اسارتند يا خانواده شهيد يا جانباز جنگ و يا هم جانباز و هم خانواده شهيد و يا از فرزندان انديشمند، خدوم و پر تلاش انقلاب اسلامی اند. اغلب آنان کسانی هستند که ساليان سال را در مبارزه برای استقرار نظام جمهوری اسلامی با آرمان آزادی و استقلال و پيوند اسلاميت و جمهوريت مبارزه کرده اند. آنان از عاشقان خاندان اهل بيت (ع) بوده اند. هميشه نگران سلطه اقتدارگرايان بوده و از افتادن انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بيم داشته اند. و همين احساس خطر، آگاه و بيدار در صحنه نگاهشان داشته است.

امروز آنان در زندانند و خانواده هايشان به شدت تحت انواع فشارها قرار دارند و نمونه اخير آن تهاجم و دستگيری دسته جمعی شرکت کنندگان در مراسم دعای کميل در منزل يکی از اعضای جوان جبهه مشارکت ايران اسلامی بود که اکثر آنان را بستگان و دوستان او و خانواده های زندانيان سياسی تشکيل می دادند.

متأسفيم که می بينيم اگر زينب کبری(س) پس از حادثه خونبار کربلا به اسارت رفت و در کاخ يزيد در برابر او و سپاهش به يزيد تاخت و خطبه تاريخی اش را خواند اما يزيديان حق فرياد و اعتراض را از او نگرفتند اما امروز در ايران همسران و فرزندان اسرای اصلاحات که برای تسلای خويش گرد هم می آيند تا با دعای کميل که يادگار امام علی (َع) است به درگاه خداوند و اهل بيت او متوسل شوند مورد هجوم ماموران امنيتی قرار می گيرند و به اسارت می روند. اين رفتار سياه در ادامه فشارها و شکنجه روحی و روانی بر اسرای اصلاحات و فشارهای وارده برخانواده های مظلوم آنان و قانون شکنی هايی است که نشان می دهد گروه حاکم حتی به قوانين خود هم اعتنايی ندارد و بر ما آشکار شده است که ديگر به اين گروه اميدی نمی توان بست.

متاسفيم که بايد بگوييم در اين چهارماه که هر روزش چون سالی برما و عزيزان دربندمان گذشته است همه راههای قضايی و حقوقی را رفته ايم و امروز دريافته ايم که کانون اصلی تصميم گيری در بيرون از قوه قضائيه است. علاوه بر دهها مراجعه بی ثمر به دستگاه قضايی و امروز و فردا کردن ها وبه اين مرجع و آن مرجع پاس داده شدن ها و اقدامات ديگر از جمله ديدار با ديگر مسوولان و علما و مراجع و انتشار نامه های سر گشاده و صدور بيانيه را به انجام رسانديم و نتيجه ای نگرفتيم اين در حالی است که خانواده ها از اطلاع رسانی و گفت و گو منع می شوند اما با توجه به محدوديت رسانه ای ؛ ما همچنان عکس العمل در مقابل ظلم و اطلاع رسانی در مورد عزيزانمان را وظيفه خود می دانيم. امروز که ما از دادخواهی که طبق قانون اساسی و شرع حق شهروندان است مايوس شده ايم، حجت بر ما ومسئولين تمام است و لذا خود را با تمام توان و قوا برای هر رنج و سختی در اقدامات بعدی، مهيا کرده ايم .

در اين مرحله ضمن اعتراض به احکام سنگينی سياسی و ناعادلانه برای تعدادی از مديران و خدمتگزاران و جوانان متدين و تلاشگر اصلاح طلب و نيز ادامه دستگيری ها و بحرانی تر کردن شرايط ، کمترين مطالبه مان که از حقوق اوليه ما به شمار می رود، خروج بازداشت شدگان از بلاتکليفی و آزادی آنها و تبديل قرار بازداشت ها و نيز پايان بخشيدن به روند کند رسيدگی به پرونده آزادگان دربند، اعلام می کنيم با توجه به اينکه طبق قانون احيای دادسراها در صورتيکه بازداشت متهم چهارماه به طول انجاميد و برای متهم تعيين تکليف نشد دادسرا موظف است متهم را آزاد کند ؛ در حال حاضر بيش از چهارماه از بازداشت اغلب عزيزان ما می گذرد اما اراده های فراقانونی مانع از آزادی آنان می شوند. لذا ما ضمن تمنای امنيت و آرامش برای کشور چون گذشته بيش از اين اجازه سوء استفاده از آرامش و متانت خود را به زياده خواهان اقتدارگرا نمی دهيم تا آنان بتوانند همچنان بر فشار های غيرقانونی و غير حقوقی خود ادامه دهند و به حکم آيه شريفه «لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ .نساء/۱۴۸» و به حکم دين مقدس اسلام انظلام را حرام و تظلم را تکليف شرعی خود می دانيم واقدامات بعدی خود را آغاز خواهيم کرد.

تجمع مسالمت آميز ما در تاريخ ششم آبان ماه برای دريافت پاسخ، اولين اقدام ما خواهد بود که باهدف اتمام حجت برای آزادی عزيزانمان انجام خواهد شد. و اگر مسوولين همچنان تظاهر به نديدن ما و نشنيدن پياممان که تاکنون هم گوش فلک را کر کرده است، بنمايند و به رويه های پيشين ادامه دهند، در گام بعدی دست به تحصن خواهيم زد که در زمان خود مکان آن را اعلام خواهيم کرد و اگر باز هم نتيجه ای نگرفتيم دست به اعتصاب غذای دسته جمعی می زنيم تا آنانکه قدرت؛ چشم و گوش شان را بسته است شايد به خود آيند و همزمان در صورت بی پاسخ ماندن اعتراضات شکايت به نهادهای حقوق بشری و کيفری بين المللی قرار خواهيم برد. گام های بعدی ما در موقع خود اعلام خواهيم شد و بدين وسيله اعلام می کنيم که تا تمکين زورگويان بی مروت و انصاف به رهايی آزادگان دربندمان از پای نخواهيم نشست. تا سرنوشت خود را به دست خود تغيير دهيم و تأييدش را از حضرت حق تمنا کنيم که «ان الله لايغير مابقوم حتی يغييروا بانفسهم»