اين تيم هم دفاع ندارد، درباره تيم فوتبال اميد ايران، جلال چراغپور، ايران ورزشی

اولين نكته مهمى كه در بازى ايران- قطر به چشم مى آمد تفاوت سن بچه ها با قطرى ها بود. تفاوت سن، جثه و تجربه بازيكنان ايران بازى را از معادله خارج كرده بود و نمى توان دقيقاً بررسى كرد كه از نظر علمى چه تفاوت هايى در نوع بازى دو تيم وجود داشته است.
ايران با سيستم ۲-۴-۴ بازى كرد. سيستمى كه مخصوص برزيلى هاست و در خط ميانى اش يك هافبك دفاعى و ۳ هافبك تهاجمى بازى مى كنند. آندرانيك تيموريان هافبك دفاعى ايران بود و نكونام، شجاعى و ياورزاده ۳ هافبكى بودند كه جلوتر از او بازى مى كردند. اين سيستم طورى است كه تيم در زمان حمله با ۵ نفر حمله مى كند و زمان دفاع هم با ۵ نفر دفاع مى كند. در خط حمله عنايتى با اولادى بازى مى كرد. اولادى در اين مسابقه نه براى تيم بلكه براى بازار بازى مى كرد. مى خواست با حركات انفرادى اش يك مشترى پيدا كند و در خدمت تيم نبود. براى اين بازى مى كرد كه ديده شود و اين مسأله او را از بازى تيمى بيرون كرده بود. البته عنايتى هم كارى نكرد. او نتوانست خوب بازى كند. در واقع او مقابل شجاعت بازيكنان جوانى كه مقابلش بازى مى كردند كم آورده بود. بهتر بود مهاجمان جوانترى را با اين تيم به قطر مى فرستاديم.
در خط هافبك با قدرت نكونام، شجاعى و ساير هافبك ها توانستيم وسط ميدان را بگيريم. البته هافبك هاى تيم همان كارهايى را انجام دادند كه در ليگ انجام مى دهند. با همان خصوصيات و همان نقص هايى كه داشتند بازى كردند و اصلاً نتوانستند پاس هاى خطرناكى بدهند. البته تجربه خط هافبك ايران بيشتر از قطرى ها بود ولى يك بازى هماهنگ و تيمى از آنها نديديم.
اما مهم ترين نكته اين مسابقه خط دفاع ايران بود. در نيمه اول در ۴۰ دقيقه ابتدايى قطرى ها خيلى خوب بازى كردند. حتى ممكن بود ۲ يا ۳ گل هم به ما بزنند. در همان ۴۰ دقيقه چند چيز مشخص شد. يكى اينكه دفاع هاى ما هنوز از كناره ها دور مى خورند. هم از طرف ارزانى هم از طرف اكبرى، چند بار دفاع ايران دور خورد و اين نشان مى دهد ما در دفاع هنوز عادت هاى قبلى را داريم. در مركز خط دفاع هم ديديم كه مهاجم قطر چند بار از بين مدافعان ميانى ايران عبور كرد كه ۲ تا از آن موقعيت ها بايد گل مى شد كه دروازه بان ما گرفت. البته اگر مهاجم قطر كمى با تجربه تر بود آن توپ ها را گل مى كرد. اين نشان مى دهد كه سيموئز هنوز روى كارهاى دفاعى كار نكرده. البته هنوز فرصتى هم پيدا نكرده كه روى مسائل دفاعى كار كند. ما همان مشكلاتى را كه در تيم بزرگسالان داريم در تيم اميد هم داريم.
با اينكه ايران در سمت چپ عملكرد نسبتاً خوبى در بازى با قطر داشت و جلال اكبرى از يك نفر خيلى خوب رد مى شد اما اينها را نمى توانيم ملاك قرار دهيم. اين تيمى كه من ديدم در فشار نمى تواند خوب بازى كند. ما حمله كرديم و به يك تيم ۱۷ ساله ۴ گل زديم اما تا زمانى كه حريف از نظر روحى و روانى نشكسته بود اصلاً متوجه نمى شديم كه قطر يك تيم ۱۷ ساله است و ايران بازيكن ۳۰ ساله هم دارد. وقتى تيم حريف مى شكند دفاع كنار گل مى زند و هر كارى كه مى خواهيم انجام مى دهيم. قطر در دقايق پايانى نيمه اول شكسته شد.
سيموئز حدود يك ماه است كه به ايران آمده و وقت زيادى براى كار كردن با تيم اميد نداشته. از طرفى مدافعان تيم هم در ۴ باشگاه متفاوت بازى مى كنند و با هم هماهنگ نيستند اما اين هم دليل نمى شود كه بين دو مدافع ميانى تيم اين همه باز باشد. ما در دفاع مشكل داريم و اين مشكل از تيم بزرگسالان وجود دارد تا تيم هاى اميد و رده هاى ديگر. ايران در بازى با قطر ۳ اخطار گرفت و يك اخراجى داشت. اين يك درد است. دليل اين مسأله اجرا نشدن تكنيك هاى دفاعى در تيم است كه مربوط مى شود به آن قسمت از فوتبال كه نه تماشاچى آن را مى بيند نه مطبوعات. فقط مربيان آن را مى فهمند. فقط هم تفكرات مربى است كه مى تواند دفاع تيم را درست كند و تكنيك هاى دفاعى را به بازيكنان يادآورى كند.

بازيكنان ايران عادت دارند خيلى سريع بازيكن حريف را كه صاحب توپ است، بزنند و جريان بازى را قطع كنند. اگر آنها در يك بازى با حساب و كتاب اين كارها را بكنند زود اخراج مى شوند چون داور فقط ۲ بار اجازه مى دهد يك بازيكن جريان بازى را قطع كند. داور به هيچ وجه اجازه نمى دهد بازيكنى مثل نصرتى ۷-۶ بار خطا كند و حتى به او كارت هم نشان ندهد.
حالا چرا دفاع هاى ايران تكنيك هاى دفاعى را كار نمى كنند؟ چون براى تمرين آن زمان لازم است و يك مربى كه تازه به ايران آمده دنبال نتيجه است تا جايش را محكم كند و در ايران بماند. بنابراين در تمرين ها به بازيكنان ياد نمى دهد كه چطور دفاع كنند و تكنيك هاى دفاعى را چطور اجرا كنند.

سيموئز از كلاس امريكاى لاتين
مربيگرى فوتبال در دنيا ۵ كلاس مختلف دارد كه يكى از اين كلاس ها، كلاس آمريكاى لاتين است. برزيل در رأس كلاس امريكاى لاتين قرار دارد و سيموئز، سرمربى تيم اميد، يك مربى برزيلى است، با خصوصيات مربيان امريكاى لاتين. تفكر مربيان برزيلى بر روى دفاع اگر ۳۰ درصد باشد، در حمله ۷۰ درصد است و بيشتر فكر آنها گلزنى است. هميشه در مسابقات ملى ديده ايم كه برزيل بهترين فرصت ها را به دليل بى انضباطى در دفاع از دست داده و چه امتيازاتى را نتوانسته بگيرد. اين مسأله كمى هم به ميل باطنى بازيكنان برزيلى برمى گردد كه علاقه زيادى به دريبل كردن و انجام حركات تهاجمى دارند. سيستم بچه هاى ما هم اين است كه دريبل كنند و گل بزنند.اصلاً همه بازيكنان ايرانى دوست دارند جلو بروند و گل بزنند. كريم باقرى وقتى در تيم ملى بازى مى كرد جلوتر از على دايى بود. در بازى پرسپوليس- پاس هم دو نفرى كه در گل پرسپوليس تأثير داشتند انصاريان و حاجى زاده بودند كه دريك قدمى دروازه حريف حضور داشتند.
على كريمى در حمله از ،۱۰۰ حدود ۹۰-۸۰ است ولى در دفاع
۵۰-۴۰ بيشتر نيست. جواد نكونام به خاطر شوت ها و حركات رو به جلويى كه دارد مطرح شده، نه به خاطر كارهاى دفاعى و ...
تمام اين مشكلات فوتبال ايران در حالى است كه حالا هم يك مربى برزيلى در رأس كادر فنى تيم اميد قرار دارد و با اين روند تمام مشكلات تيم المپيك به خط دفاع اش مربوط مى شود. در دراز مدت تمام ضعف هاى تيم ما در فاكتورهاى ۲۰ گانه دفاعى است و اين مشكل حل نمى شود مگر اينكه روى آن زياد كار كنند. حالا هم دفاع ايران با ذهنيات قبلى و آموخته هاى مدافعان شكل گرفته و از دروازه محافظت مى كند. حالا ممكن است ذهن بازيكن يك لحظه جواب ندهد و پيراهن حريف را بكشد و اخطار بگيرد.