- آرزو دارم درايران مربی شوم
خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: جام جهانی ۲۰۰۶
شنبه ايران در ديدار دوم گروه D برابر پرتغال به ميدان میرود.
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، اين بازی برای برانکو ايوانکوويچ و مردانش سرنوشت ساز است، چرا که در بازی نخست نتوانستند از مکزيک امتياز بگيرند. پس شکست سه بر يک ايران برابر مکزيک، آسيب ديدگی علی دايی موضوع اصلی روزنامههای ايران بود.
کاپيتان تيم ملی در گفتوگوی اختصاصی با سايت ويژهی جام جهانی درباره زندگی و برنامههای آيندهاش حرفهای جديدی زده است:
* آيا به سبب جايگاهتان در فوتبال ايران، فشار زيادی به شما وارد میشود؟
- فکر میکنم بعضی از روزنامه نگاران ايرانی اين چند روز فشار وارد میکنند، آنها در ۱۰ سال گذشته با من مشکل داشتهاند. آنها دربارهی من در روزنامههای ايرانی حرفهای بدی مینويسند؛ اما، من شرايط خوبی دارم. مردم ايران میخواهند هر زمانی که بازی میکنم گل بزنم؛ اما، هنگامی که توپ به من نمیرسد، چگونه گل بزنم. من به ارسال و پاس نياز دارم مانند هر مهاجم ديگری.
* شما در ايران مرد بسيار مشهوری هستيد، هنگامیکه در تهران قدم میزنيد و همه به شما توجه میکنند، شرايط چگونه است؟
- برای بازيکنان فوتبال در سراسر جهان اين شرايط طبيعی است؛ اما، احساس خوبی دارم بعضی وقتها برای من قدم زدن در خيابان و يا رفتن به رستوان دشوار است؛ اما، هميشه میخواهم با هواداران صادق باشم. اگر آنها پيش من میآيند میخواهم که با آنها مهربان باشم.
* داشتن رکوردگلهای ملی برای شما چه معنايی دارد؟
- حقيقتا به اين موضوع فکر نمیکنم، چرا که اين مهم متعلق به فوتبال ايران است نه من. تمام بازيکنان ملی به من کمک کردند تا به اين جايگاه برسم؛ اما، نکته مهمتر اين است که ما نتيجههای بهتری به دست آوريم و اين چيزی است که من به آن فکر میکنم. شايد شکستن اين رکورد برای هرکسی دشوار باشد و زمان زيادی طول میکشد که اين اتفاق بيفتد.
* به چه مهاجمانی در اين جام جهانی علاقه داريد؟
مهاجمان بسياری هستند. من براستی رونالدو را دوست دارم، چرا که او در محوطهی جريمه بسيار سرعتی، باهوش و خطرناک است. پائولتا و لوکا تونی هم مهاجمان بزرگی هستند.
* شما بايد خاطرات بسيار خوبی از بازی کردن در جام جهانی ۹۸ فرانسه داشته باشيد، اين طور نيست؟
البته. بازیمان برابرآمريکا را به ياد میآورم، اين بازی برای ما بسيار اهميت داشت، پيروزی ۲ بر يک برای ما بسيار ارزشمند بود. چرا که تمام مردم ايران خوشحال شدند. هر زمانی که بازی کنيم فشار وجود دارد؛ اما، در اين بازی فشار بيشتری بود. باور دارم در اين جام جهانی کارمان دشوارتر است، برای اينکه تمام کشورها اکنون نيرومندتر و به معيارهایشان نزديکتر هستند. اکنون تفاوت بسيار ميان تيم ما و آنها وجود ندارد.
* پس از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان چه برنامهای داريد؟ در سن ۳۷ سالگی آيا به بازنشستگی از فوتبال ملی فکر میکنيد؟
- اگر فوتبال ايران به من نياز داشته باشد برای تيم ملی بازی خواهم کرد. اما، پس از جام جهانی تصميم نهایام را خواهم گرفت. اکنون میخواهم بازی کنم؛ اما، پس از آن میخواهم مربی شوم. اگر امکانش باشد در آينده مدرک مربيگریام را خواهم گرفت؛ اما، عاشق ايران هستم و میخواهم به فوتبال کشورم خدمتکنم. برای همين آرزو دارم تا آنجا مربی شوم.
* آيا در ايران به دوران حرفهایتان به عنوان يک بازيکن پايان میدهيد؟
- اکنون فکر میکنم که شايد در اروپا خداحافظیکنم. اما شايد به آمريکا بروم. پيشنهادهايی از آنجا دارم. اما پس از جام جهانی بايد ببنيم که چه اتفاقی رخ میدهد. ايرانیهای بسياری در آمريکا زندگی میکنند.