ناگفته‌های افشين قطبی از فوتبال ايران، ايسنا

* مردی که «نقاب مصلحت انديشی‌ها» را شکست

بررسی و تحليل چگونگی آمدن و نحوه رفتن افشين قطبی در فوتبال ايران در کنار سخنان دغدغه‌آميز و نگرانی‌های او در فصل دوم حضورش در پرسپوليس، شايد بتواند نتايجی را در بهبود شرايط آشفته بازار فوتبال ايران داشته باشد. شرايطی که ادامه آن به هيچ وجه به نفع ورزش و فوتبال نيست.

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، افشين قطبی، مربی فوتبالی که سال‌ها از وطن دور بود و در کنار مربيان بزرگی همچون "گاس هيدينگ" با علم روز فوتبال آشنا شده بود، با حضور در ايران، يک ساله توانست از فردی ناشناس و گمنام برای هواداران فوتبال به امپراطوری تبديل شود که سرخ ‌پوشان همچون سربازان لشگری پيروز در روزهای موفق‌شان نام او را حتی در خيابان‌ها فرياد بکشند.

او با نخستين حضورش در ايران به عنوان سرمربی تيم فوتبال پرسپوليس نشان داد که می‌تواند فعل خواستن را صرف و به هدف نهايی خود – هر چند سخت – دست پيدا کند.

قطبی در فصل نخست حضور در فوتبال ايران، قاطع و مصمم تيمش را پيش برد و با پيشه کردن اخلاق مداری در فوتبال، از خود شخصيتی کم نظير برای علاقه‌مندان به فوتبال ايران ساخت.

مجموعه‌ی همه‌ی اين عوامل که به قهرمانی پرسپوليس در ليگ فوتبال ايران ختم شد، قطبی را تا جايی رساند که بسياری از کارشناسان و نزديکان فوتبال ايران او را شايسته هدايت تيم ملی دانسته و حتی تا پای امضای قرارداد سرمربی‌گری تيم ملی هم رفت!

او پس از کسب اين محبوبيت و جايگاه، درحالی که سرمربی‌گری تيم ملی فوتبال ايران به علی دايی رسيد، ايران را ترک کرد، اما روی دوم سکه‌ی افشين قطبی زمانی بود که دوباره با اصرارهای مسوولان باشگاه پرسپوليس به ايران آمد.

اما، اين بار همه چيز متفاوت بود. حاشيه پس از حاشيه و اتفاق پس از اتفاق در کنار برخی رفتارهای نادرست سرمربی، کار را به جايی کشانده بود که افشين قطبی که به بيان جملات مثبت معروف بود، پيوسته از دغدغه‌ها و نگرانی‌هايش در فوتبال ايران سخت می‌گفت.

به گزارش ايسنا؛ وی در آخرين گفت‌وگويش پيش از استعفا اظهارکرد:« پيش از آمدنم به ايران مسوولان پرسپوليس وعده‌های زيادی به ما داده بودند، اما متاسفانه شرايط خوبی برای ما ايجاد نشد. آنها قول داده بودند وضعيتی را ايجاد کنند که شرايط برای قهرمانی پرسپوليس در ايران و آسيا فراهم باشد، اما در نهايت چه چيزی برای ما فراهم کردند. هنوز محل تمرين‌ ما يک دوش هم ندارد. بازيکنان ما تنها يک دست لباس دارند. اين به هيچ وجه برای تيمی که می‌خواهد قهرمان آسيا شود، مناسب نيست. مسوولان باشگاه پيش از قطعی شدن حضور مجددم در پرسپوليس، صحبت‌های ديگری می‌کردند، اما اين امکانات فراهم نشد. متاسفانه اين شرايط در شان باشگاه بزرگ پرسپوليس نيست.»

افشين قطبی از جمله مربيان فوتبال ايران در فصل پيش بود که کمتر به اشتباه‌های داوری اشاره کرد و داوران را به باد انتقاد می‌گرفت. اما يکی از بزرگترين دغدغه‌های قطبی در دومين فصل حضورش در ايران، مشکلات داوری بود. وی در اين رابطه می‌گويد:« تا اينجای کار ۱۳ امتياز پرسپوليس به خاطر اشتباهات داوری کم شده است. در بازی مقابل استقلال، ذوب آهن، مس و.... داوران پنالتی‌های ما نگرفتند يا اينکه آفسايد حريف را به اشتباه تشخيص می دادند. واقعا من نمی‌دانم چرا همه‌ی اين مشکلات در پرسپوليس است. چرا وقتی باشگاهی می‌خواهد ITC يک بازيکن را بگيرد يک هفته هم طول نمی‌کشد، اما ما برای گرفتن ITC بازيکنان‌مان مجبوريم يک تا دو ماه منتظر باشيم.»

سرمربی مستعفی تيم فوتبال پرسپوليس تهران در بخش ديگری از صحبت‌هايش به بازی با آبروی انسان در سيستم مديريتی فوتبال ايران اشاره می‌کند:« امسال کميته انضباطی من را دو بار دعوت کرده است. من به اين کميته رفته‌ام. اتاق کميته انضباطی پر از دوربين‌ها و خبرنگاران مختلف است. اما در نهايت فردی که به من اتهام زده در جلسه حاضر نمی‌شود و مسوولان کميته انضباطی هم می‌گويند چون کسی که به شما اتهام زده، نيامده شما تبرئه می‌شويد! اين بازی کردن با آبروی يک انسان نيست؟ وقتی اين همه اتفاق را عليه خودم و پرسپوليس می‌بينم، فکر می‌کنم که شايد قصد و غرضی در ميان باشد.»

اما اوج انتقادها به افشين قطبی در فصل جاری از هنگامی شروع شد که "دوکارمو"ی برزيلی توپ‌های مقابل دروازه حريفان را خراب می‌کرد و روی عصاب هواداران راه می‌رفت! نوک پيکان انتقادها هم به سوی قطبی بود که به سختی او را حمايت می کرد. اين بازيکن که به عنوان يکی از فوتباليست‌های سابق دسته اول برزيل به ايران ترانسفر شده بود، سوژه‌ی اصلی رسانه‌ها در هفته اخير هم بوده است. البته سوق دادن موضوع آمدن دوکارمو به ايران به همراه دستيار برزيلی قطبی به نام "مارکو" و موضوع دلالی در فوتبال، مواردی بود که کاسه صبر قطبی را حسابی لبريز کرده بود. وی در اين رابطه خاطرنشان کرد:« برخی از روزنامه‌ها در ايران هرچه می‌خواهند می‌نويسند. اين جا شرايط مطلوبی وجود ندارد. در ايران به راحتی با آبروی مردم بازی می‌شود و روزنامه‌ها اجازه پيدا می‌کنند که به زندگی شخصی افراد وارد شوند. شما ديديد که در ايران چه بلايی سر "دوکارمو" و "مارکو" آوردند. مارکو مربی‌ای بود که در دو دوره جام جهانی برروی نيمکت کره جنوبی نشسته بود و از بسياری از مربيان کنونی ايران کارنامه‌ی بهتری داشت. دوکارمو را هم ببينيد در اين اواخر در چه بلاتکليفی قرار داشت. من می‌گويم اگر او را نمی‌خواستيم بايد زودتر تکليفش را مشخص می‌کرديم. او از فضايی متفاوت وارد ايران شد. ما او را به يک هتل برديم و هنگامی که می‌خواست از ايران برود، به دليل بدهی‌های باشگاه به هتل، گذرنامه‌اش را تحويل نمی‌دادند. اين درست نبود که چنين رفتاری با يک خارجی کنند. اين جا آبروی کشور در ميان است.»

و آخرين حرف‌های قطبی چنين بود: «در سال گذشته ما قهرمان ليگ ايران شديم. چه اتفاق جديدی در فوتبال افتاد؟ چرا ليگ نظم و انضباط پيدا نکرد؟ می‌خواهم بپرسم که پس از قهرمانی باشکوه پرسپوليس در فصل گذشته، چه اتفاقی در ليگ ايران افتاد؟ چه تحولی به وجود آمد؟ من اميدوارم که نه برای من و نه برای پرسپوليس، اما برای کل فوتبال کشور کاری انجام شود که در آينده تحولی شاهد باشيم. من هر جا که بروم و اگر موفق باشم، باعث افتخار ايران است. من ايرانی‌ام و ايران را دوست دارم و هر کجا که بروم با قلب ايرانی‌ام کار می‌کنم.»

اما افشين قطبی در کنار همه‌ی نکات مثبت و منفی که برای فوتبال ايران داشت، رفتنش از فوتبال درسی بزرگ را داشت. درسی که می‌شود نامش را "شکستن نقاب مصلحت انديشی‌ها" دانست. نقابی که دربين مسئولان ورزش و حتی سرمربيان تيم های ايران وجود دارد. سال ها است که تعدادی مربيان معدود در فوتبال ايران در چرخه‌ای به دور باشگاه های مختلف می گردند و بدون اشاره عمقی به مشکلات، تا پايان فصل درباشگاه خود سرمی‌کنند ودر نهايت با اتمام قرارداد به باشگاهی ديگر می روند. اما به راستی کداميک از مربيان فوتبال ايران تاکنون اين گونه جسارت پيدا کرده‌اند که برای مقابله با مشکلات چنين برخورد کنند؟ مشکلات فوتبال ايران هم اکنون ادامه اين چرخه باطل در فوتبال است. چرخه ای که به هيچ وجه به نفع فوتبال ايران نيست.