حجاب در رقابت‌ها به من نيرو می‌دهد، گفت‌وگوی ايسنا با رقيه القصرا، معروف‌ترين دونده زن مسلمان

- احساس بسيار خوبی در ميان زنان محجبه‌ی ايران دارم

"رقيه القصرا" معروف‌ترين و بهترين دونده‌ی دنيای اسلام است که با لباس‌ها و پوشش مخصوص خود قهرمانی‌های متعدد و مدال‌های با ارزشی کسب کرده و توانسته جايگاه ويژه در ميان علاقه‌مندان به ورزش در کشورهای اسلامی کسب کند. او در دومين حضورش در ايران به خبرنگار خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: «من احساس بسيار خوبی از حضور در ايران و از رقابت در يک کشور اسلامی دارم که زنان آن حجاب‌شان را رعايت می‌کنند.»

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، "رقيه القصرا" در سال ۱۹۸۲ – سال ۱۳۶۱ هجری شمسی- در روستای "اعلی" در ۱۰ کيلومتری شهر منامه، پايتخت کشور کوچک بحرين در جنوب خليج فارس به دنيا آمد. او به عنوان يک زن، پله‌های ترقی را با حفظ اصول و ارزش‌های جامعه‌ی سنتی و اسلامی‌اش طی کرده و اکنون به فتح قله‌های بلند در ورزش می‌انديشد.

القصرا در طول دوران ورزشی‌اش بسياری از "نخستين‌ها" را به خود اختصاص داده است.

او نخستين زن بحرينی بود که در سال ۲۰۰۳ در رقابت‌های بين‌المللی دووميدانی شرکت کرد و دو مدال طلای ۱۰۰ و ۲۰۰ متر کشورهای عربی را کسب کرد.

هم‌چنين او نخستين ورزشکار زاده‌ی بحرين بود که در بازی‌های آسيايی مدال طلا کسب می‌کند. پيش ازآن نيز القصرا نخستين زن دونده‌ی جامعه‌ی مسلمان و اعراب دنيا بود که وارد بازی‌های المپيک آتن شده بود.

او هم‌چنين از سال ۲۰۰۴ تاکنون دو بار به ايران سفر کرده و نتيجه‌اش کسب سه مدال نقره و يک مدال طلا بوده است. وی در اين رابطه به خبرنگار ايسنا گفت: «من برای نخستين بار سال ۲۰۰۴ و برای حضور در رقابت‌های دووميدانی قهرمانی داخل سالن آسيا به تهران آمدم و در رقابت‌های ۶۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر سه مدال نقره را کسب کردم. در رقابت‌های امسال جام فجر هم در دوی ۶۰ متر مدال طلا را کسب کردم. البته مسابقه‌ی قبلی به دليل اينکه در چارچوب رقابت‌های قهرمانی آسيا برگزار می‌شد، سطح بالاتری داشت. اما به طور کلی حضور و رقابت در ايران برای من دلنشين است و من احساس خوبی در ايران دارم. من در اينجا در يک کشور اسلامی با زن‌های محجبه هستم که پوشيده بودن من در داخل و يا خارج مسابقه برايشان مساله‌ی غير منتظره‌ای نيست. من از حضور در ايران بسيار راضی هستم.»

اوج کار "رقيه القصرا" در بازی‌های آسيايی دوحه در سال ۲۰۰۶ بود. او در سن ۲۴ سالگی مدال طلای دوی ۲۰۰ متر و مدال برنز دوی ۱۰۰ متر را با همان پوشش و حجاب مخصوص خود کسب کرد تا يکی از معروف‌ترين ورزشکاران اين دوره از رقابت‌ها شود.

لباس‌های او در حين رقابت شامل يک شلوار و تاپ بلند و مخصوص به همراه يک روسری سنتی اسلامی است که حجاب موهايش در ميان مردم است. او حتی نه در رقابت در ميان استاديوم‌های بزرگ، بلکه در سالن کوچک آفتاب انقلاب تهران، در ميان رقابت‌های زنان که حتی هيچ مردی هم حضور ندارد، باز هم با لباس‌های خاص و معروف خود می‌دود.

وی در اين رابطه گفت: «در همه‌ی رقابت‌های دنيا که شرکت می‌کنم، بسياری از مردم در مورد نوع پوشش من می‌پرسند. می‌پرسند اين چيست؟ چرا اينها را بر تن می‌کنی؟ اين مساله برای خارجی‌ها سوال برانگيز است و سوال‌های متعددی در اين زمينه از من می‌کنند.»

او با خنده ادامه می‌دهد: «شايد يک سری فکر می‌کنند به دليل اينکه موهای من به هم ريخته است آنها را می‌پوشانم.»

القصرا در ادامه‌ی گفت‌وگوهايش با ايسنا خاطرنشان کرد: «من در حين رقابت به اين فکر نمی‌کنم که چه چيزی بر تن من است. به اين هم فکر نمی‌کنم که بقيه چه چيزی پوشيده‌اند. من فقط به خط پايان فکر می‌کنم. اين لباس‌ها نه تنها برای من هيچ مشکلی ايجاد نمی‌کند بلکه من به آن به عنوان يک مساله ضروری می‌نگرم که به من نيرو می‌دهد. من فکر می‌کنم قلب و روح من با حجاب يکی شده است.»

رقيه داستان جالبی هم از ورودش به دووميدانی دارد. در ابتدا از دوران مدرسه‌اش می‌گويد: «من يکی از با استعدادترين دخترهای مدرسه‌مان در ورزش بودم و هميشه برای اينکه در هندبال و يا بسکتبال يار تيمی شوم، دعوا می‌کردند. من در آن دوران سريع‌ترين دختر مدرسه‌مان هم بودم. وقتی يک معلمی می‌خواست پيامی را برای کسی بفرستد، سايرين به او می‌گفتند آن را به من بگويد تا زودتر از همه بتوانم پيام را برسانم.»

وی تصريح کرد: «من فاتح رقابت‌های مهمی در دوران مدرسه بودم، اما ۱۷ سالم بود که معلم مدرسه‌مان به نام "سوسن تقوی" من را به فدراسيون دووميدانی بحرين معرفی کرد. آنجا بود که پس از يک سری آزمايش‌های اوليه، مورد قبول فدراسيون قرار گرفتم. با اين حال نه مربی اختصاصی داشتم و نه برنامه‌ی خاصی برای تمرين. تنها هفته‌ای سه روز و هر بار يک ساعت و نيم می‌دويدم.»

او از سال ۲۰۰۳۲ بود که تمرين خود را با "نورالدين تاجين" آغاز کرد. اين مربی جوان الجزايری سابقه‌ی حضور در تيم ملی دووميدانی کشور در دوی ۱۱۰ متر با مانع رقابت‌های جهانی دووميدانی در سال ۱۹۹۳ را هم دارد. پس از آن تمرين‌های رقيه با تاجين به شش ساعت در هر روز رسيد. تنها در هفته يک روز استراحت داشت.

وی در حالی که از نخستين زنان کشورش بود که در رشته‌ی ورزشی دووميدانی به صورت حرفه‌ای فعاليت می‌کند، مشکلات زيادی داشت. القصرا در اين رابطه به خبرنگار ايسنا گفت: «روسای روستای من از فعاليت حرفه‌ای من در دووميدانی اظهار نگرانی می‌کردند و می‌گفتند اين ورزش برای يک زن مسلمان نيست اما، در اين ميان تنها حامی من پدرم بود که سابقه‌ی حضور در فوتبال حرفه‌ای را هم داشت. با اين وجود من به تمرين‌هايم ادامه می‌دهم و هر روز برای حضور در يک رقابت مهم آماده می‌شدم. تا اينکه در همان سال ۲۰۰۳ به رقابت‌های قهرمانی کشورهای عرب در لبنان رفتم. آنجا دو مدال طلا ۱۰۰ و ۲۰۰ متر را کسب کردم. وقتی به کشورم بازگشتم، ديدم که نمايندگانی از روستايمان برای استقبال و تبريک به فرودگاه آمده بودند. معلوم بود که قهرمانی‌ام فضای جامعه را عوض کرده بود.

در سال ۲۰۰۴ برای حضور در رقابت‌های قهرمانی داخل سالن آسيا به تهران آمد و در آن رقابت‌ها که نخستين حضورش در رقابت‌های قهرمانی آسيا بود، سه مدال نقره کسب کرد. همچنين پس از آن به رقابت‌های جهانی داخل سالن در بوداپست راه يافت و در تابستان همان سال به بزرگترين رقابت زندگی‌اش تا آن سال وارد شد. او در رقابت‌های المپيک آتن با همان پوشش اسلامی‌اش دويد و مورد توجه بسياری از رسانه‌های دنيا قرار گرفت. البته او در اين رقابت‌ها در دور مقدماتی پنجم شد و از صعود به مرحله‌ی بعد بازماند اما، همين حضور او در المپيک به عنوان نخستين زن محجبه جهان، بسيار مهم و با ارزش بود.

وی درمورد المپيک آتن به ايسنا گفت: «وقتی کوچکتر بودم، آرزو می‌کردم که المپيک را از نزديک ببينم و رقابت در آن برايم بسيار با ارزش و هيجان انگيز بود. البته هميشه در آن زمان می‌گفتم "ان‌شاءالله".»

القصرا در سال ۲۰۰۵ در رقابت‌های بازی‌های غرب آسيا پس از کسب مدال طلای ۱۰۰ متر اين بازی‌ها مصدوم شد و مدتی استراحت کرد. او تمرين‌های خوبی را در اواخر سال ۲۰۰۵ و اوايل سال ۲۰۰۶ انجام داد تا وارد بهترين سال ورزشی‌اش شود.

او در بازی‌های آسيايی دوحه در دو رقابت ۱۰۰ و ۲۰۰ متر بسيار درخشان بود. دونده‌ی زن و محجبه‌ی دنيای اسلام در دوی ۱۰۰ متر مدال‌های برنز گرفت و در دوی ۲۰۰ متر با کسب مدال طلا به يکی از ستاره‌های بازی‌ها بدل شد. او نخستين زاده‌ی کشور بحرين بود که به اين افتخار می‌رسيد.

او سال ۲۰۰۷ را هم با کمی مصدوميت و بدون موفقيت چندان طی کرد اما، در بازی‌های المپيک پکن از دور مقدماتی دوی ۲۰۰ متر صعود کرد و در دور نيمه نهايی با رکورد ۲۲ ثانيه و ۷۲ صدم ثانيه ششم شد.

القصرا درمورد آينده‌اش هم گفت: «من آرزوهای بزرگی دارم. اما بين آن چيزی که می‌خواهم و آن چيزی که هستم فاصله‌ی زيادی وجود دارد. من به موفقيت در بازی‌های المپيک نگاه می‌کنم و بايد برای رسيدن به اين موفقيت قدرتم بيشتر شود.»

وی در پايان درمورد رقابت‌های جام فجر هم خاطرنشان کرد: «رقابت‌های جام فجر از لحاظ فنی و تجربی برای من چيز خاصی نداشت اما، چون مربی‌ام اين رقابت را در برنامه‌هايم قرار داده بود، مجبور بودم که به ايران بيايم.»

به گزارش ايسنا، بهترين رکوردهای او در دوهای داخل و خارج سالن به شرح زير است:

خارج از سالن؛

۱۰۰ متر: ۱۱ ثانيه و ۱۲ صدم ثانيه
۲۰۰ متر: ۲۲ ثانيه و ۶۵ صدم ثانيه
۴۰۰ متر: ۵۵ ثانيه و ۱۷ صدم ثانيه

داخل سالن؛

۶۰ متر: ۷ ثانيه و ۴۰ صدم ثانيه
۲۰۰ متر: ۲۴ ثا نيه و ۱۶ صدم ثانيه
۴۰۰ متر: ۵۳ ثانيه و ۲۸ صدم ثانيه