بهاران خجسته باد، گزارش مراسم آستانه نوروز در خاوران

امسال هم چون هر سال، همه با هم در آستانه نوروز به ديدار عزيزانمان در گلزار خاوران رفتيم. جايگاه را در قسمت جلوی خاوران تزئين کرديم ، تمام خاوران غرق گل بود و جمعيت زيادی آمده بود. حضور آقای زرافشان قلبمان را شاد و به مراسم مان، گرمای ويژه ای داد.
تا وقتی که دستان لرزان و پاهای ناتوانمان را تابی است، بهار را با ياد سبزشان آغاز می کنيم.
تا وقتی که قلب های شکسته مان از تپش باز نايستاده است، با ياد آنهمه قلب های گرم و پرتپش، به ديدارشان می آئيم و براين گلزار، بذر مهر می افشانيم. آنقدر خواهيم آمد تا صدای دادخواهيمان به گوش همگان برسد و همه بدانند که اين سروهای به خاک افتاده، فرزندان آفتاب و پاکی بودند و تن به سايه و تاريکی نسپردند. آنقدر اين راه را خواهيم پيمود که تبهکاران خود ز بيم و هراس لب به اعتراف بگشايند. و تا آنجا ادامه می دهيم که برای عبرت تاريخ، هيچ رازی از اين جنايت در ابهام و تاريکی نماند.
کنار سفره هفت سين، جای عزيزانمان خالی نيست، چرا که ما سفره هفت سينمان را بر خاک خاوران پهن می کنيم، باعزيزترين عزيزانمان جشن نوروز را بر پا می کنيم.
ما به آنها قول داده بوديم که وقتی بديدار شان می آئيم، هرگز گريه نکنيم. اما قامت خورشيد، نگاه خاطره، عطر بهاران و شوريدگی ميهن و ..، قلبمان را بدرد می آورد. ما هم انسانيم. تحمل داغ عزيزانمان سخت است و قلب های شکسته ما توان اين همه فشار را ندارد. بر صورت فرزندان آنها بوسه می زنيم و گرمای حضور همسرانشان، آرامش بخش دلمان می شود.
بهار ديگری را با ياد فرزندان خوب و عزيزمان آغاز می کنيم، برايشان با صدای بلند شعر و سرود می خوانيم، عکسشان را بر سينه امان قاب می کنيم، نامشان را با گل می نويسيم تا ديگر هيچ مادری همچون ما، بهارش را بدون حضور عزيزش آغاز نکند.هميشه می آئيم.

در آستانه بهار امسال در مراسم نوروزی خاوران،همه بزرگ و کوچک در کنار هم سرود خواندند . جايگاه که توسط جوان ترها تزئين شده بود خيلی باشکوه بود. عکسها همه دور تا دور چيده شده بود وقسمت وسط آن غرق در گل و سبزه بود، خانواده ها شيرينی و شربت بهم تعارف می کردند، چند نفر سخنرانی کردند و بعضی از مادرها سرودهای محلی خودشان را خواندند. مثل هميشه با شکوه بود و قشنگ .
مراسم نوروزی امسال هم در خاوران به پايان رسيد. هنگام ترک عزيزان در خاک خفته، همه بغض کرده بوديم و غمگين، در حاليکه لبخند تلخی بر لبانمان سايه انداخته بود، آرام و به سختی خاوران را ترک کرديم.

دادخواهان کشتار ۶۷