 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس فرهنگ و هنر - سينما
اميرشهاب رضويان ـ كارگردان فيلم‌هايي چون ”سفر مردان خاكستري ـ در نامه‌اي كه در اختيار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، قرار داد، به تجليل از كيومرث صابري فومني ـ طنزپرداز فقيد ـ پرداخت.
وي در اين نامه آورده است: حالا كه از فوت گل آقا يكي دو روزي مي‌گذرد، مطبوعات و رسانه‌هاي داخلي و خارجي به تجزيه و تحليل سياسي و فرهنگي و اجتماعي او پرداخته‌اند. هركس از زاويه‌اي نگاهش مي‌كند، همه طنازي‌اش را مي‌ستايند و هر كس به فراخور جايگاه شخصي خود، او را به جريان و شيوه‌اي از تفكر منتسب مي‌كند كه قضاوتش از حيطه سواد من خارج است، نمي‌دانم كه گل آقا راست بود يا چپ، طنزنويس بود يا سياست‌پرداز، اديب بود يا محقق، شايد هم بدانم؛ اما براي من اهميتش در درجه دوم است. گل آقا انسان بود.. آقاي صابري انسان بود... “آقا“ انسان بود، انسان در معناي درستش. نمي‌گويم كامل بود، اما در اين نسبيت‌گرايي‌ها، انسانيتش بسيار كاملتر از همه كساني بود كه مي‌شناسم، او براي موضوعات مختلف ممكن بود سياستمدارانه وارد ميدان شود؛ اما در مسايل انساني عاري از سياست بازي بود. يادش به خير، وقتي به آن گوشه ذهنش كه جايگاه حساسيتهاي انساني‌اش بود، ضربه‌اي وارد مي‌آمد، ديگر اهل فكر و صلاح و مصلحت نبود، از هر چپي، چپ‌تر مي‌شد، حتا طنازي را از ياد مي‌برد و تلخ و تندروانه وارد ميدان مي‌شد و اين چهره‌اش را كمتر در مطبوعات مي‌ديديم، اين موضع‌گيري‌ها و حركتهايش پنهان بود و نيازي به هاي و هوي و تبليغ هم نداشت.
در نشان دادن واكنشهاي انساني‌اش بسيار بي‌تكلف بود و در دام نمايش دادن اين حركات و كسب مقبوليت نمي‌افتاد و اين يكي از وجوه پنهان وجود “گل آقا“ بود. مي‌دانم كه هزينه تحصيل چند دانشجو را تقبل كرده بود. به خانواده‌هايي كمك مالي مي‌كرد و به همكاران سابق و نيازمند و به جوانهايي كه مي‌خواستند وارد بازار كار شوند، مساعدت مي‌كرد. ممكن است ظريف طبعي بگويد
اين كارها را كه كميته امداد و بنياد فلان و سازمان بهمان هم انجام مي‌دهند؟ پاسخ مي‌دهم: اما “آقا“ يك نفر بود و اين فرديتش جذاب بود كه بدون هاي و هوي و نمايش، در حد خود و امكاناتش كاري مي‌كرد كه نه براي تبليغ بود و نه براي موقعيت، فقط و فقط پاسخي بود به خودش كه فقر را از كودكي احساس كرده بود و هر جا كه مي‌توانست مثمر ثمر باشد، بي‌شائبه و ترديد وارد مي‌شد. هنر گل آقا طنز و نوشتارش نبود، هنر اصلي او حركتهاي انساني‌اش بود كه درباره‌اش نمي‌نوشت و اگر امروز زنده بود هم، از اين كه من درباره او نوشته‌ام مي‌رنجيد.
يادش به خير، آقاي صابري. گل آقا انسان خوبي بود.
