 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
هفته پیش تالار انجمن «حافظ و گوته» با حضور شخصیت‌های فرهنگی ایران و آلمان در شهر دوسلدورف گشایش یافت. این مرکز فرهنگی ضمن سوادآموزی کودکان و نوجوانان ایرانی به آموزش موسیقی ایرانی به هنرجویان از ملیت‌های گوناگون هم دست می‌زند. مخارج برپایی تالار «حافظ و گوته» را دکتر حسین مشیری، پزشک بازنشسته ایرانی، با فروش منزل شخصی خود تامین کرده است.
مصاحبه‌گر: شهرام میریان
آقای دکتر حسین مشیری، انجمن «حافظ و گوته» گشایش يافت. ضمن تبریک به شما خیلی خوشحال می‌شوم که بگويید چطور شد که شما به این فکر افتادید که دست به برپایی این انجمن بزنید؟
حسین مشیری: بله. باید بگویم که اولا از تجربه‌ی شخصی خودم که ۶۵ سال در این گروههای فرهنگی و سیاسی بودم به این نتیجه رسیدم که اگر ما نتوانیم فرهنگ مردم را بالا ببریم، فرهنگ هم از دانشگاه شروع نمی‌شود و دانشگاه می‌تواند فقط کمک بکند، بلکه هر فردی می‌تواند در آن کارهای روزمره‌ی خودش انضباط و قانون را رعایت بکند، اگر ما اینکار را نتوانیم موفق بشویم انجام بدهیم، محال است یکقدم جلو برویم. بارها گفته‌ایم، از زمان مشروطیت تا به حال از لحاظ فرهنگی از دید من عقب رفته‌ایم. امروزه به‌رغم بوجود‌آمدن دانشگاههای مختلف و مدارس مدرن، می‌بینیم با چه وضع اسفناکی روبه‌رويیم.
آقای دکتر حسین مشیری، دقیقا با گشایش انجمن «حافظ و گوته» در شهر دوسلدورف موضوع بسیار مهم و جالبی را باید اینجا مطرح کنیم و آن این است که شما خانه‌ی شخصی خودتان را فروخته‌اید، الان خودتان اجاره‌نشین هستید و این انجمن را برپا کردید. واقعا چرا اینکار را کرده‌اید؟
حسین مشیری: من اصلا این حرف را به هیچ كس نزده‌ام و نمی‌دانم شما چه جوری این مسئله را متوجه شده‌ايد. چرا اینکار را می‌کنم؟ برای اینکه ما دیگر از مرحله‌ی حرف باید بیرون برویم. جامعه از تیپ انتلکتوئل انتظار دارد که حرف نزند و فعالیت بکند و در عمل نشان بدهد که دوستدار مملکت و مردمش است. من این قدم را برداشته‌ام و اين برای اولین بار در تاریخ مهاجرت ایرانی‌ها در خارج است. امیدوارم، امیدوارم با این قدم اول دیگران هم از ما تاثیر بپذيرند و بیایند به ما کمک کنند تا ما بتوانیم قدمى در راه بالا بردن سطح فرهنگ مردم و در راه موفقیت مردم ایران برداریم.
آقای دکتر مشیری، شما در آغاز سخن اشاره به این کردید که هدف از برپایی انجمن «حافظ و گوته» در شهر دوسلدورف آشنا ساختن دو ملیت آلمانی و ایرانی با فرهنگ یکدیگر است. دیگر هدفها چيست؟
حسین مشیری: اگر ما بتوانیم در این راهى که می‌رویم موفق بشویم، هسته‌های سالم را در زمین خشک و بی‌آب و علف خود نشا می‌کنیم و نتایج‌اش را سه چهار نسل دیگر باید ببیند. از یکجایی باید شروع کرد و من اینکار را کرده‌ام و نمی‌دانم به کجا می‌کشد.
شما این انجمن را چگونه به ثبت رساندید، این انجمن متعلق به چه کسی است؟
حسین مشیری: وابستگی به هیچ گروه سیاسی، مذهبی و غیره ندارد و کاملا مستقل است. هدفش بالابردن سطح فرهنگ مردم است و در این موسسه‌ی ما همه کس می‌تواند شرکت بکند و هرکسی می‌تواند طبق موازین دمکراسی، که ما در اروپا تا حدودی با آن سروکار داریم، بیاید در هیات مدیره شرکت بکند یا عضو بشود و ما می‌خواهیم از این راه شروع بکنیم و معتقدیم که نباید از این راه خارج بشویم. تجربه همین چندساله‌ی خودمان که الان اینجا هستیم نشان می‌دهد که ما با عده‌ای روبه‌رو هستیم که چيزى نمی‌خواهند. خود من و آن هیات مدیره‌ای که الان هست، مستراح مرکزمان را تمیز می‌کنیم و هیچ عیب نمی‌بینیم. اینها پول نمی‌خواهند، حقوق نمی‌خواهند، اینها همه می‌خواهند فداکاری بکنند تا عبرتی بشود برای دیگران و دیگران هم بیایند همین کار را انجام بدهند.
تا آنجایی که من اطلاع دارم در این انجمن «حافظ و گوته» شما ضمن سوادآموزی، کلاسهای موسیقی و کلاسهای هنری هم دارید. اين طور است؟
حسین مشیری: بله. گفتم، معلمین ما آن پیش‌شرط ما را پذیرفته‌اند که در واقع داوطلبانه کار بکنند و ما هر هفته هم یک سخنرانی در مرکز فرهنگی خودمان داریم که آن هم برای تمام افراد مجانی‌ست و مجلس گرمی است که می‌تواند مردم را جذب بکند. اگر در این راه موفق بشویم، یکقدم در راه بهبود وضع مملکت‌مان هم برداشته‌ایم!
