محمدعلی سپانلو: شاعران امروز ما به زندگی نگاه نمی‌کنند، ايسنا

خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

محمدعلی سپانلو اعتقاد دارد: حالا که به ميانه دهه ۸۰ رسيده‌ايم، متوجه می‌شويم که شعرمان با دهه‌ی ۷۰ تفاوت عمده‌ای نداشته است.

اين شاعر در ادامه‌ی گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) متذکر شد: در اوايل دهه‌ی ۷۰ حرکتی پيدا شد، که مشخصه‌ی اصلی آن، «معناگريزی» و نفی همه‌ی قواعد فنی بود. البته در ابتدا به اين حرکت اميدوار بوديم، ولی امروز به معناگريزی تبديل شده است.

وی افزود: بايد توجه داشت هر چيز معنای اوليه‌ای دارد که امکان می‌دهد در ساختن معناهای ديگر شرکت کند. اما به نظر می‌رسد جنبشی که در دهه‌ی ۷۰ رخ داد، در دهه‌ی ۸۰ ادامه يافت و جمله ظاهرا حق به جانب «معناگريزی»، به بی‌مسؤوليتی نسبت به زبان و کلام تبديل شده است، که اين اتفاق هرگز در ادبيات ما نيافتاده بود.

سپانلو از شاخصه‌های شعر دهه‌ی ۸۰ را غيبت تصوير و ايماژ دانست و افزود: در شعر اين دهه، تصوير و ايماژ اصلا ديده نمی‌شود، و مگر به صورت تصادفی بتوانيم در شعر امروز تصور و ايماژ بيابيم. نکته‌ی ديگر اين است که به نظر می‌رسد شاعران ما به زندگی نگاه نمی‌کنند، بلکه بيش‌تر به جمله، فارغ از معنا داشتن آن، می‌نگرند.

او در عين حال معتقد است: شعر فارسی به هر حال کار خود را می‌کند و شاعرانی هستند که گول تئوری‌ها را نمی‌خورند و دنيا را با نگاه خاص خود می‌بينند، و تئوری‌ آن‌ها را از شعر دور نمی‌کند؛ بنابراين شعر فارسی همچنان کار خود را می‌کند.

سپانلو همچنين يادآور شد: در دهه‌ی ۷۰ شاعرانی دنبال تفاوت‌ها رفتند، اما تفاوت داشتن اثر هنری کافی نيست. کسانی که امروز شعرشان همچنان خوانده می‌شود، به خاطر اين حرف‌ها نيست؛ بلکه به خاطر شعرهای خوب گذشته‌شان است.